Η μάχη των εκλογών ξεκίνησε. Το ΜέΡΑ25 μπαίνει σε αυτή την μάχη με πρωτοπόρα ανάλυση της συγκυρίας (ελληνικής, ευρωπαϊκής και διεθνούς), με συνεκτικό κυβερνητικό Πρόγραμμα 100 Ημερών, με πλούσια δράση στελεχών και μελών του και, ίσως το πιο σημαντικό, χέρι-χέρι με ανιοδετελείς αγωνιστές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας για συστράτευση στον αγώνα για την ρήξη με όλα εκείνα που οικοδόμησαν την συστημική λεηλασία Ανθρώπων και Φύσης.

The post ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη: Η ανάλυση, οι προτάσεις & το όραμά μας εν όψει εκλογών appeared first on Yanis Varoufakis.

A diverse group of global thinkers answers 8 fundamental questions about economics and capitalism. In this video interview, Yanis Varoufakis has a go:

0:00 – Prologue

01:19 – Intro

01:38 – 1. Why does economics matter?

03:00 – 2. What are the differences between economic science and economic engineering? 09:46 – 3. What role does economics play in society? Does it serve the common good?

15:21 – 4. Economics provides answers to problems related to markets, efficiency, profits, consumption and economic growth. Does economics do a good job in addressing the other issues people care about: climate change and the wider environment, the role of technology in society, issues of race and class, pandemics, etc.?

27:50 – 5. As we live in an age of economics and economists – in which economic developments feature prominently in our lives and economists have major influence over a wide range of policy and people – should economists be held accountable for their advice?

45:47 – 6. Does economics explain Capitalism? How would you define Capitalism?

54:52 – 7. No human system to date has so far been able to endure indefinitely – not ancient Egypt or Rome, not Feudal China or Europe, not the USSR. What about global Capitalism: can it survive in its current form?

01:02:26 – 8. Is Capitalism, or whatever we should call the current system, the best one to serve the needs of humanity, or can we imagine another one?

The post AGE OF ECONOMICS interview on economics and capitalism – video appeared first on Yanis Varoufakis.

Ο Πόλεμος στην Ουκρανία επιτάχυνε την διάσπαση της υφηλίου σε δύο τεχνο-φέουδα – στο ένα οι αξίες εκφράζονται σε δολάρια, στο άλλο σε γουάν. Καθώς ο κόσμος διασπάται, οι ταξικές συγκρούσεις τόσο εντός όσο και μεταξύ αυτών των τεχνο-φέουδων γεννούν καταστροφικές δυνάμεις που απειλούν το είδος μας με εξαφάνιση – από τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο, έως πολέμους όπως της Ουκρανίας, πυρηνικές συρράξεις και, βέβαια, την ασυγκράτητη κλιματική κρίση.

Σε αυτή τη διάλεξη, που παρουσίασα στην Αβάνα την 27η Ιανουαρίου 2023, επιχειρηματολογώ ότι μόνο ένα Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων (το οποίο έχει μάθει τα μαθήματά του από την αποτυχία του αρχικού Κινήματος Αδεσμεύτων) μπορεί να βάλει τέλος σε αυτή την κατρακύλα. Όμως, για να το πετύχει, πρέπει πρώτα να εμπνεύσει τους λαούς μας με ένα ρεαλιστικό όραμα ενός αποτελεσματικού, μη εκμεταλλευτικού, δημοκρατικού διεθνούς οικονομικού συστήματος – κάτι που απαιτεί κάτι πολύ πιο ριζοσπαστικό από έναν “φωτισμένο” πράσινο Κεϋνσιανισμό.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

Επειδή πρέπει!

Γιατί να οικοδομήσουμε Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων με στόχο την σοσιαλιστική, δημοκρατική, απελευθερωτική Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη;

Κεντρική Ομιλία στο 5^ο Διεθνές Συνέδριο για την Παγκόσμια Ισορροπία, Αβάνα, 27^η Ιανουαρίου 2023

Εισαγωγή: Ένα μήνυμα από την Αθήνα

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, συνοδοιπόροι της Προοδευτικής Διεθνούς,

Πρώτη φορά βρίσκομαι στην Κούβα. Για δεκαετίες δεν ερχόμουν καθώς δεν ήθελα να έρθω ως περιηγητής. Η Κούβα παραείναι σημαντική για αυτό. Έπρεπε να εξηνταρίσω για να βιώσω την χαρά της έλευσης στην Κούβα με σκοπό να συν-εργαστώ με συντρόφους πάνω σε κάτι που να έχει σημασία για την Κούβα, για την Αμερικανική Ήπειρο, την Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη και, ναι, την πολύπαθη χώρα μου, την Ελλάδα. Και τί είναι αυτό για το οποίο ήρθαμε εδώ για να συν-εργαστούμε; Η ίδρυση ενός Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων με το οποίο να συντρίψουμε την ισχύουσα, καταστροφικά εκμεταλλευτική, ιμπεριαλιστική, διεθνή οικονομική τάξη ώστε στη θέση της να οικοδομήσουμε μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη στην οποία άνθρωποι και Γη να μπορούν να αναπνεύσουν, να ζήσουν και να ευημερήσουν – μαζί!

Πριν έρθω στο θέμα, νιώθω την ανάγκη να αποτίσω τιμή σε αυτή τη χώρα και στους γενναίους της πολίτες. Όταν το ΜέΡΑ25 ανακοίνωσε το ταξίδι μου τούτο, συνέβη κάτι περίεργο. Το περίεργο δεν ήταν ο οχετός επικρίσεων από τους συνήθεις υπόπτους – από αντι-κομμουνιστές ταμένους να παρουσιάζουν την Κούβα ως κομμουνιστική δυστοπία έως αριστερούς που σήμερα αλληθωρίζουν προς το ριζοσπαστικό κέντρο θεωρώντας την περίπτωση της Κούβας «ξεπερασμένη», στο ίδιο μοτίβο που με χαρακτηρίζουν «επικίνδυνο» για την Ελλάδα επειδή εμμένω στην ιδέα της ρήξης με την ισχυρή ντόπια και διεθνή ολιγαρχία που διαφεντεύει την πατρίδα μου. Το περίεργο ήταν ότι όλοι αυτοί οι επικριτές είχαν κάτι κοινό: Όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να κρύψουν τον σεβασμό τους απέναντι στο λαό της Κούβας!

Περπατήστε στην Αθήνα σήμερα. Δείχνει πλουσιότερη και πιο «αναπτυγμένη» από την Αβάνα. Όμως, οι περισσότεροι περπατούν στους Αθηναϊκούς δρόμους με βλέμμα που αντανακλά την ταπείνωση, την αναξιοπρέπεια, την συνειδητοποίηση ότι η δημοκρατία μας είναι μια φάρσα. Γιατί; Επειδή την 5^η Ιουλίου του 2015 ήρθαν τόσο, μα τόσο, κοντά στην επανάσταση, με εκείνο το γενναίο 62% κόντρα στο ΔΝΤ, στα αρπακτικά των τραπεζών, στην ντόπια και ξένη ολιγαρχία. Δυστυχώς, εκείνο το βράδυ, ο λαός μας ανατράπηκε από την ηγεσία του και η επανάστασή μας συνετρίβη.

Ακόμα και άνθρωποι που αφέθηκαν στην προπαγάνδα ότι δεν υπήρχε εναλλακτική στη συνθηκολόγηση, ακόμα κι αυτοί, σέβονται τον Κουβανικό λαό – για να μην πω ότι σας ζηλεύουν. Γιατί; Επειδή ο λαός της Κούβας δεν συνθηκολόγησε!

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ: Η απαρχή του Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων που θα παλέψει για μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη

Και μιας και αναφέρθηκα στην Αθήνα, την 13^η Μαΐου 2022, το ΜέΡΑ25 – σε συνεργασία με την Προοδευτική Διεθνή που εκπροσωπούσαμε από κοινού με τον Jeremy Corbyn και την Ece Temelcuran, εξαγγείλαμε την ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. Ήταν η αντίδρασή μας στον πόλεμο στην Ουκρανία και στις χυδαίες πολεμοχαρείς κραυγές ανά την Ευρώπη. Ήταν το πρώτο κάλεσμα για τη δημιουργία ενός ΝΕΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ. Επιτρέψτε μου να διαβάσω αποσπάσματα της Διακήρυξης:

• «Είμαστε στο πλευρό κάθε λαού που υποφέρει από εισβολή, ξεριζωμό και κατοχή.

• Απαιτούμε την άμεση κατάπαυση του πυρός, καθώς και περιεκτική Συμφωνία Ειρήνευσης στο πλαίσιο του ΟΗΕ.»

• «Απορρίπτουμε την διαίρεση της υφηλίου σε ανταγωνιστικά μπλοκ τα οποία επενδύουν στον αχαλίνωτο μιλιταρισμό, σε υπερσύγχρονα όπλα μαζικής καταστροφής, και σ’ ένα Νέο Ψυχρό Πόλεμο.

• «Πιστεύουμε ότι βιώσιμη Ειρήνη απαιτεί την αντικατάσταση όλων των στρατιωτικών μπλοκ από ένα διεθνές σύστημα ασφάλειας το οποίο αποκλιμακώνει τις εντάσεις, επεκτείνει τις ελευθερίες, αντιμετωπίζει την φτώχεια, περιορίζει την εκμετάλλευση, προωθεί την περιβαντολλογική και κοινωνική δικαιοσύνη, και τερματίζει την επικυριαρχία της μίας χώρας πάνω στην άλλη.»

«Με αυτές τις σκέψεις κατά νου, καλούμε όλες και όλους του δημοκράτες της Υφηλίου θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα ΝΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ. Θεωρούμε ότι η συμπόρευση ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ, ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΚΡΑΤΩΝ είναι ο μοναδικός δρόμος προς την Βιώσιμη Ειρήνη και προς ένα κόσμο ικανό να αποτρέψει την ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και να κληροδοτήσει στην επόμενη γενιά πραγματική ευκαιρία δημιουργίας των συνθηκών για την παγκόσμια κοινή ευημερία.»

Με άλλα λόγια, 50 χρόνια μετά την καμπάνια του πρώτου Κινήματος Αδεσμεύτων για τη δημιουργία μιας Νέας Διεθνούς Οικονομικής Τάξης, επιστρέφουμε στο ίδιο σημείο για ξανα-αρχίσουμε από την αρχή. Πρώτα στην Αθήνα τον περασμένο Μάη και τώρα, εδώ, στην Αβάνα. Τουλάχιστον δεν χρειάζεται να γράψουμε νέους λόγους! Αρκεί η επανάληψη όσων είπε ο Φιντέλ τον Οκτώβρη του 1979 απευθυνόμενος στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ:

• «Ο αχός των όπλων, τα επιθετικά λόγια κι η αμετροέπεια στη διεθνή σκηνή πρέπει να πάψουν!»

• «Οι βόμβες μπορούν να σκοτώσουν τους πεινασμένους, τους άρρωστους και τους αμόρφωτους – αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την πείνα, την αρρώστια, την αμορφωσιά!»

• «Το επικρατούν, σήμερα, διεθνές νομισματικό σύστημα είναι χρεοκοπημένο. Και πρέπει να αντικατασταθεί!»

Δεν δικαιούμαστε να στενοχωριόμαστε που, μετά 44 χρόνια μετά, αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε ξανά από το μηδέν. Ότι πρέπει να ξαναβγάλουμε τους ίδιους λόγους και να επανα-εκκινήσουμε τις ίδιες καμπάνιες. Θυμηθείτε: Κάθε γενιά είναι καταδικασμένη να δίνει την ίδια μάχη! Ξανά και ξανά και ξανά. Με την συσσωρευμένη εμπειρίας σύμμαχο. Και πάντα μαθαίνοντας από τα λάθη της προηγούμενης γενιάς.

Καθώς ξεκινάμε την οικοδόμηση του Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων, με απώτερο στόχο την Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη Πραγμάτων, καλούμαστε να αναρωτηθούμε: Γιατί ηττηθήκαμε την προηγούμενη φορά; Γιατί χάσαμε κατά κράτος στις δεκαετίες του 1980 και 1990; Γιατί κατατροπώθηκε το πρώτο Κίνημα Αδεσμεύτων από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση

Η ουσία της Παγκοσμιοποίησης και η δομή του νεο-ιμπεριαλιστικού θριάμβου

Η σύντομη απάντηση είναι: Επειδή οι καπιταλιστές αποδείχθηκαν, στην πράξη, καλύτεροι διεθνιστές από εμάς. Επειδή κατανόησαν καλύτερα την διεθνή πάλη των τάξεων – κι, έτσι, επικράτησαν.

Τι κατανόησαν καλύτερα από εμάς; Τον Νέο Ιμπεριαλισμό που γεννήθηκε από τις στάχτες του Μπρέττον Γουντς, τότε που το δολάριο έπαψε να είναι μετατρέψιμο σε αμερικανικό χρυσό – κάτι που έκανε τον Νίξον να μηνύσει στους Ευρωπαίους καπιταλιστές και κυβερνητικούς πως το δολάριο ήταν, πλέον,… πρόβλημά τους.

Ο Νίξον επιβεβαιώθηκε. Καθώς το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα εκτοξευόταν σε απίστευτα ύψη, ο κόσμος όλος πλημμύριζε με δολάρια τα οποία (καθώς δεν ήταν πια μετατρέψιμα σε χρυσό) οι κεντρικές τράπεζες εκτός ΗΠΑ αναγκάζονταν να χρησιμοποιούν ως αποθεματικά με τα οποία στήριζαν την ισοτιμία των νομισμάτων τους. Έτσι, το δολάριο μετατράπηκε σε ένα ιδιότυπο… IOU, σε μια υποσχετική. Αποτέλεσμα;  Η παγκόσμια ηγεμών δύναμη, οι ΗΠΑ, εξέδιδαν IOU με τα οποία χρηματοδοτούσαν τόσο τις εισαγωγές όσο και το κράτος τους ενώ, παράλληλα, αποφάσιζαν τι μπορούσαν να κάνουν (και τι όχι) με τα IOU τους οι ξένοι κάτοχοί τους.

Η Αμερική ήταν πλέον χώρα βαθιά ελλειμματική, αλλά σε τίποτα δεν έμοιαζε με τις υπόλοιπες ελλειμματικές χώρες. Αντίθετα με την Αργεντινή, τη Γαλλία, την Ινδία και, βέβαια, την Ελλάδα (άλλες ελλειμματικές χώρες), οι ΗΠΑ δεν είχαν ανάγκη να δανείζονται δολάρια για να στηρίζουν τα νομίσματά τους ή να αυξάνουν τα επιτόκιά τους για να ελκύουν δολάρια στην επικράτειά τους. Οι απανταχού καπιταλιστές κατέληξαν να χρηματοδοτούν τους Αμερικανούς καπιταλιστές και ραντιέρηδες, καθώς και την κυβέρνησή τους. Να πως έγινε αυτό:

Οι καπιταλιστές πλεονασματικών χωρών, όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία και αργότερα η Κίνα, έβλεπαν το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα ως ευεργέτη – ως μια τεράστια ηλεκτρική σκούπα που ρούφαγε τις καθαρές εξαγωγές τους στο αμερικανικό έδαφος. Και τί έκαναν οι Ιάπωνες, Γερμανοί και αργότερα Κινέζοι καπιταλιστές με όλα αυτά τα δολάρια που κέρδιζαν; Τα έστελναν πίσω στις ΗΠΑ όπου αγόραζαν περιουσιακά στοιχεία που τους απέφεραν προσόδους: ακίνητα, ομόλογα, παράγωγα και όποιες εταιρείες τους επέτρεπε η Ουάσιγκτον να αγοράσουν (όχι βέβαια την Boeing ή την Microsoft).

Και οι ελλειμματικές χώρες, ιδίως του 3^ου Κόσμου – της Ασίας, της Αφρικής και της Λ. Αμερικής; Αυτές συνεχώς δεινοπαθούσαν να δανείζονται δολάρια που τους έλλειπαν (λόγω του εμπορικού τους ελλείμματος) από την Γουόλ Στριτ ώστε και να στηρίζουν τα νομίσματά τους και, βέβαια, να αγοράζουν φάρμακα, ενέργεια και τις πρώτες ύλες που ήταν απαραίτητες στην παραγωγή των εξαγώγιμων εμπορευμάτων με τα οποία κέρδιζαν δολάρια για να αποπληρώνουν την Γουόλ Στριτ. Αναπόφευκτα, ανά περιόδους, αδυνατούσαν να αποπληρώνουν τους τραπεζίτες της Γουόλ Στριτ. Τότε, η Δύση έστελνε τους «δικαστικούς κλητήρες» της – δηλαδή, το ΔΝΤ το οποίο τους δάνειζε τα δολάρια που έλειπαν με αντάλλαγμα γην και ύδωρ, δηλαδή την παράδοση, μέσω ιδιωτικοποίησης, όλης της δημόσιας περιουσίας (αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους, ακίνητα, το σύστημα ύδρευσης και ηλεκτροδότησης, το τηλεφωνικό σύστημα, ακόμα και σχολεία, νοσοκομεία κ.α.) στην ντόπια και ξένη ολιγαρχία η οποία, με την σειρά της, δεν είχε εναλλακτική παρά να στείλει τις προσόδους της από αυτή την περιουσία στην Γουόλ Στριτ.

Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ είχαν βρει την μαγική συνταγή που έψαχνε – αλλά δεν έβρισκε – κάθε αυτοκρατορία πριν τις ΗΠΑ: Πως να πείθουν τους πλούσιους των εξαρτημένων (πλούσιων και φτωχών) ηγεμονιών, καθώς και κάθε κεντρική τράπεζα, να χρηματοδοτούν εθελοντικά (χωρίς κανονιοφόρους και πολέμους) την αυτοκρατορία (τόσο το κράτος της όσο και τις εισαγωγές της)!

Κινέζος αξιωματούχος μου περιέγραψε όλο αυτό το αμερικανικό επίτευγμα ως την Σκοτεινή Συμφωνία πίσω από την Παγκοσμιοποίηση. Γιατί σκοτεινή; Επειδή θεμελιωνόταν σε μια σιωπηλή, σκοτεινή «τράμπα» μεταξύ της αμερικανικής άρχουσας τάξης και ξένων καπιταλιστών & ραντιέρηδων. Η ιδέα, απλή: Έστω ότι υπήρχε ένα κουμπί που πατώντας το θα καταργούσε την ηγεμονία του δολαρίου και των ΗΠΑ. Ποιος θα έκανε τα πάντα για να μην το πατήσεις; Προφανώς, το αμερικανικό κράτος και η αμερικανική άρχουσα τάξη. Όχι όμως μόνον αυτοί. Πέραν αυτών, μια πανστρατιά μη αμερικανών θα έπεφταν πάνω σου να σε σταματήσουν πριν καν πλησιάσεις το κουμπί: γερμανοί βιομήχανοι, σεΐχηδες από τα Εμιράτα, ευρωπαίοι τραπεζίτες και, ναι, κινέζοι καπιταλιστές.

Περιληπτικά, η πρωτοκαθεδρία του δολαρίου εξυπηρετεί εξ ίσου τα συμφέροντα των αμερικανών ραντιέρηδων και τα συμφέροντα γερμανών, αργεντίνων, νιγηριανών, κορεατών και κινέζων καπιταλιστών. Χωρίς το δολάριο και την αμερικανική επικυριαρχία, οι κινέζοι, ιάπωνες, κορεάτες και γερμανοί καπιταλιστές δεν θα είχαν τη δυνατότητα να εξάγουν τεράστιες υπεραξίες από τους εργάτες τους τις οποίες, κατόπιν, «επενδύουν» ως ραντιέρηδες στις ΗΠΑ. Αντίστοιχα, χωρίς το δολάριο και την αμερικανική επικυριαρχία, οι ολιγάρχες της Αργεντινής, της Ελλάδας, της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Ινδίας κλπ δεν θα είχαν τη δυνατότητα να λεηλατούν τη δημόσια περιουσία των χωρών τους και να εξάγουν τα λάφυρα στο Ντέλαγουεαρ και τα Νησιά Κέιμαν ως δολαριοποιημένα περιουσιακά στοιχεία.

Το μάθημα για εμάς είναι απλό:

Να μην ξανακάνουμε το λάθος να θεωρούμε ότι η σοσιαλιστική, δημοκρατική, απελευθερωτική Νέα Διεθνής Οικονομική Τάξη θα προκύψει επειδή οι ελίτ των χωρών του Νότου θα συγκρουστούν, από κοινού, με την Ουάσιγκτον ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων θα αποτύχει αν στόχος του είναι, απλά, μια συμμαχία των G77 ή των BRICS σε αντιπαράθεση με την Δύση.

Δεν πρέπει να προετοιμαζόμαστε μόνο για την αναπόφευκτη σύγκρουση με τους εκπροσώπους της Ουάσιγκτον, του Σίτι του Λονδίνου ή των Βρυξελλών οι οποίοι δουλεύουν ακούραστα έτσι ώστε να μην αλλάξει τίποτα. Πρέπει να προετοιμαστούμε εξ ίσου για σύγκρουση με γραφειοκράτες και εκπρόσωπους τους Παγκόσμιου Νότου, συμπεριλαμβανόμενης και της Κίνας, του οποίου οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ για να εκμεταλλεύονται τους δικούς τους ανθρώπους – και, κατόπιν, να στέλνουν τεράστια κομποδέματα δολαρίων στο δίκτυο της Γουόλ Στριτ και του Λονδρέζικου Σίτι.

Θέλουμε να είμαστε αυθεντικά διεθνιστές; Τότε δεν πρέπει να λησμονάμε ποιος είναι ο λαός, η εργατική τάξη, που έχει περισσότερα να κερδίσει από την κατάργηση του Αμερικανικού Νέο-ιμπεριαλισμού: η αμερικανική εργατική τάξη που, μετά το 1971, καταδικάστηκαν στον μαρασμό, την απαξίωση, την σωματική εξόντωση και την δομική φτώχια εντός της πιο πλούσιας καπιταλιστικής αυτοκρατορίας.

Πράγματι, οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ πως τα θύματα του ιμπεριαλισμού είναι παντού, τόσο στην Περιφέρειά του όσο και στην Μητρόπολή του. Πως η ισχύουσα διεθνής οικονομική τάξη επιβάλει διαφορετικού τύπου μιζέρια στους απανταχού εργαζόμενους.

• Η Παγκοσμιοποίηση επέβαλε στους αμερικανούς εργαζόμενους τη μιζέρια που φέρνει η αποβιομηχάνιση που φέρνουν οι αποεπενδύσεις – ήταν σαν κομμάτια του φτωχού Νότου να μετανάστευσαν στις βιομηχανικές περιοχές Αμερικής και Ευρώπης

• Η Παγκοσμιοποίηση επέβαλε στους κινέζους εργαζόμενους στις ραγδαία αναπτυσσόμενες παραλιακές πόλεις να υποφέρουν απάνθρωπες εντάσεις εργασίας που συνυφαίνονται με τις παραγωγικές υπερ-επενδύσεις – ήταν σαν περιοχές του υπερ-αναπτυγμένου Βορρά να μετανάστευσαν στην Κίνα εντός των οποίων ντόπιοι εργάτες έπρεπε να ζουν με μισθούς του υποανάπτυκτου Νότου.

Διαφορετικές μιζέριες, ο ίδιος παγκόσμιος μηχανισμός ανακύκλωσης υπεραξιών που εξήχθησαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη από την Καπιταλιστική Διεθνή.

Ο Νέος Ψυχρός Πόλεμος

Σήμερα, αυτή η Παγκοσμιοποίηση – που θεμελιώθηκε στην συσσώρευση κινεζικού κεφαλαίου λόγω του αμερικανικού εμπορικού ελλείμματος και την μετατροπή του σε περιουσιακά στοιχεία στις ΗΠΑ – παραχωρεί τη θέση της σ’ ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας ο οποίος ενισχύει εκθετικά τις απειλές κατά της ζωής στον πλανήτη Γη. Τί κρύβεται πίσω από αυτό τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο;

Η ραγδαία εκβιομηχάνιση της Κίνας δεν ήταν πρόβλημα για την Ουάσιγκτον όσο η Σκοτεινή Συμφωνία λειτουργούσε – όσο οι κινέζοι καπιταλιστές χρειάζονταν το δολάριο για να μετατρέπουν το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ σε εργαλείο εξαγωγής υπεραξίας από τους κινέζους εργαζόμενους, την οποία μετά μετέτρεπαν σε αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία.

Τι άλλαξε όμως; Δύο πράγματα. Η πρώτη αλλαγή ήταν η ανάδυση ενός νέου τύπου κεφαλαίου. Μια μορφή κεφαλαίου που ζει στο λεγόμενο κλάουντ – στο υπολογιστικό νέφος. Cloud capital ή νεφοκεφάλαιο το ονομάζω. Το «παραδοσιακό» κεφάλαιο, όπως το όρισε ο Καρλ Μαρξ, ορίζεται ως ένα παραχθέν μέσο παραγωγής (π.χ., ατμομηχανές, τρακτέρ, βιομηχανικά ρομπότ, εκτυπωτές 3D). Τί είναι το cloud capital ή νεφοκεφάλαιο; Το ορίζω ως ένα παραχθέν μέσο συμπεριφορικής τροποποίησης. H φιλοδοξία της «συμπεριφορικής τροποποίησης» είναι τόσο αρχαία όσο και η ρητορική, η κατήχηση, η προπαγάνδα ή, πιο πρόσφατα, η διαφήμιση. Όμως, έως ότου μας να μας προκύψει η Big Tech τη δεκαετία του 2020, μόνο άνθρωποι μπορούσαν να επιφέρουν τροποποίηση της συμπεριφοράς άλλων ανθρώπων: ιερείς, προπαγανδιστές, διαφημιστές. Σήμερα, η πιο αποτελεσματική τροποποίηση της συμπεριφοράς μας επιτυγχάνεται από αλγοριθμικές μηχανές που χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη. Όποιος έχει τον έλεγχο αυτού του νεφοκεφαλαίου έχει όλο και μεγαλύτερο τον έλεγχο της διανομής της παγκόσμιας υπεραξίας.

Πως σχετίζεται η συσσώρευση νεφοκεφαλαίου με τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο; Κατ’ αρχάς, ήταν ο λόγος που, πρώτα, ο Ντόναλντ Τραμπ και, κατόπιν, ο Τζο Μπάιντεν στοχοποίησαν την Κίνα. Ας δούμε το γιατί και το πως.

Οι ΗΠΑ επικυριαρχούν λόγω της κυριαρχίας τους στο χρηματο-νομισματικο-πιστωτικό σύστημα (δολάριο-Γουόλ Στριτ) και της κυριαρχίας της Σίλικον Βάλεϊ – δηλαδή, κυριαρχούν τόσο επί του χρηματικού κεφαλαίου όσο και επί του νεφοκεφαλαίου. Όμως, η Κίνα απειλεί αυτή την κυριαρχία ως προς και τις δύο αυτές μορφές κεφαλαίου. Μόλις σήμερα, αυτή τη στιγμή που σας μιλώ, η εφαρμογή WeChat – που ανήκει στην Κινεζική Tencent – θα έχει μεταφέρει 38 δις μηνυμάτων μεταξύ χρηστών. Χρήστες που δεν χρειάζεται να βγουν από το WeChat για να κάνουν μεταξύ τους πληρωμές. Την ώρα που κατεβάζουν ταινίες ή ακούν μουσική, με την ίδια εφαρμογή, στέλνουν και δέχονται χρήματα σε οποιονδήποτε τόσο εντός της Κίνας όσο και στα εκατομμύρια μη Κινέζων σε χώρες με εμπορικές συναλλαγές με την Κίνα που έχουν ανοίξει λογαριασμό σε κινεζική τράπεζα.

Μια ακόμα ιστορικής σημασίας εξέλιξη ήρθε το 2020 με την δημιουργία του πρώτου κρατικού ψηφιακού νομίσματος από την Κεντρική Τράπεζα της Κίνας. Μαζί, οι κινεζικοί κολοσσοί τύπου Tencent και η Κεντρική Τράπεζα της χώρας έχουν οικοδομήσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα πληρωμών και ανταλλαγής δεδομένων. Πρόκειται για την μόνη υπερ-οδό χρήματος και δεδομένων που μπορεί να ανταγωνιστεί το σύμπλεγμα Γουόλ Στριτ, Σίλικον Βάλεϊ και Φεντ (την Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα).

Έως πρόσφατα, αυτή η κινεζική υπερ-οδός χρησιμοποιείτο σχετικά λίγο, κι όχι από τους πλούσιους της Γης, συμπεριλαμβανομένων των ολιγαρχών του Πούτιν αλλά και των κινέζων καπιταλιστών –  δεν είχαν λόγο να εγκαταλείψουν την αμερικανική υπερ-οδό όπου τα πάντα κινούσε το δολάριο. Όταν όμως ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, και η Ουάσιγκτον απάντησε κατάσχοντας πάνω από $300 δις της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας, ξάφνου όλα άλλαξαν. Πανικός κατέβαλε τους μη αμερικανούς πλούσιους – κι όχι μόνο τους Ρώσους – που απέκτησαν ξαφνικό ενδιαφέρον για την κινεζική υπερ-οδό χρήματος και δεδομένων.

Να γιατί τον περασμένο Οκτώβριο ο Πρόεδρος Μπάιντεν αποφάσισε να κηρύξει ολοκληρωτικό οικονομικό πόλεμο εναντίον της Κίνας. Το εμπάργκο στα μικροτσίπ ήταν μια κατά μέτωπον επίθεση στην κινεζική Big Tech, με την οποία ο Μπάιντεν  ελπίζει να πληγώσει θανάσιμα το «θεριό» που απειλεί την κυριαρχία της Σίλικον Βάλεϊ και της Γουόλ Στριτ. Τίποτα καλό για την Παγκόσμια Ειρήνη δεν προμηνύεται.

Ποτέ δεν έχουμε βρεθεί τόσο κοντά στο πυρηνικό ολοκαύτωμα όσο σήμερα – σύμφωνα με το Ρολόι Ντούμσνταϊ που έφτιαξαν προειδοποιητικά οι πυρηνικοί επιστήμονες την δεκαετία του 40 που σήμερα δείχνει 100 δεύτερα πριν την συμφορά. Κι αυτό χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψη το άλλο ρολόι, εκείνο που μετρά τις ώρες έως ότου η ανθρωπότητα υπερβεί το σημείο μη επιστροφής από την κλιματική καταστροφή. Και τι κάνει η διεθνής άρχουσα τάξη για να αποτρέψει τις δύο αυτές συμφορές; Ό,τι είναι δυνατόν ώστε για να σπρώξει την ανθρωπότητα μια ώρα αρχύτερα στους δύο αυτούς γκρεμούς. Αυτό κάνουν.

Για αυτό πρέπει να οικοδομήσουμε το Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων που θα εργαστεί προς μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη.

Τι σημαίνει να είμαστε αδέσμευτοι;

Σε αυτό το σημείο, θα βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει να είναι κανείς πολιτικά και ηθικά αδέσμευτος.

Δεν σημαίνει να είναι ουδέτερος. Όπως εξηγήσαμε στην «Διακήρυξη της Αθήνας», είμαστε σταθερά στο πλευρό των θυμάτων εισβολής, κατοχής, βίας – είτε πρόκειται για την Παλαιστίνη είτε για την Δ. Σαχάρα, την Υεμένη, την Ουκρανία. Κι είμαστε οι πρώτοι που ασκούμε κριτική όποτε και όπου καταπατούνται οι ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Το νέο μας Κίνημα Αδεσμεύτων πρέπει να ανακτήσει την έννοια της ελευθερίας από τους δήθεν φιλελεύθερους και ελευθεριάζοντες – από το Περού, όπου σήμερα οι σύντροφοί μας δολοφονούνται στους δρόμους και τις πλατείες, έως το Ιράν, όπου γενναίες γυναίκες, ακολουθούμενες από γενναίους άνδρες – και άπειρα νέα παιδιά – διαδηλώνουν κάτω από το σύνθημα ΓΥΝΑΙΚΑ-ΖΩΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

“Μα ,το καθεστώς του Ιράν», μπορεί να αντιπαραθέσετε «δεν αντιστέκεται στον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό;» Απολύτως. Όμως, μόνο και μόνο επειδή ένα καθεστώς συγκρούεται με τον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό δεν του εξασφαλίζει το δικαίωμα να παραβιάζει τις βασικές ελευθερίες των εκεί συντρόφων μας.

Σε αυτό το σημείο θα επιμείνω: Ένα αυθεντικό Κίνημα Αδεσμεύτων πρέπει να είναι βαθιά διαλεκτικό – π.χ. να είναι ικανό να υπερασπίζεται το Ιρανικό Κράτος από τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις, απειλές και τα εμπάργκο των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα να στηρίζει προοδευτικούς ανθρώπους στο Ιράν που και παλεύουν ενάντια στην εγχώρια θεοκρατική ολιγαρχία και δεν πέφτουν θύματα της προπαγάνδας και της πλεκτάνης της CIA και του Πενταγώνου.

«Και με την Κίνα, τί κάνουμε;», με ρωτούν. Πως θα πρέπει το Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων να αντιμετωπίσει την Κίνα; Με δύο τρόπους, θα πρότεινα:

1. Με σεβασμό, δεδομένου του πραγματικού οικονομικού θαύματος που οφείλεται στον μόχθο και την εφευρετικότητα τόσων ανθρώπων – ένα θαύμα που έχουμε υποχρέωση να υπεραμυνθούμε από τις απειλές του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού και του Νέου Ψυχρού Πολέμου που αυτός εξαπολύει για να διαφυλάξει την επικυριαρχία του. Και,

2. Με διάθεση κριτικής, όχι μόνο με αναφορά στις βασικές ελευθερίες αλλά και σε όρους της ταξικής πάλης εντός της Κίνας: Ο Πρόεδρος Σι υπόσχεται, καιρό τώρα, ότι θα συγκρουστεί με τους κινέζους ραντιέρηδες και καπιταλιστές υπέρ του εργατικού εισοδήματος ακόμα κι αν αυτό σημαίνει εκμηδενισμό των καθαρών εξαγωγών. Κάτι τέτοιο θα ήταν ευεργετικό για την πλειοψηφία των πολιτών της Κίνας – όπως θα ήταν, για τους λαούς της Αφρικής και Ασίας, ένα κούρεμα του των κινεζικών δανείων στις φτωχότερες χώρες. Και οι δύο κινήσεις θα ήταν βήματα προς την Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη που θέλουμε, το άκρως αντίθετο δηλαδή της Σκοτεινής Συμφωνίας υπό την οποία η κινέζικη οικονομία αναπτύσσεται ως τώρα. Έχουμε υποχρέωση να σπρώξουμε το Πεκίνο προς αυτή την κατεύθυνση και να τους ασκούμε δριμεία κριτική όταν αποκλίνουν.

Ποια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη θέλουμε;

Μιλάμε για Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη. Πως την φανταζόμαστε; Η οποιαδήποτε μετάβαση σε βιώσιμη οικονομική τάξη απαιτεί ένα πλούσιο Ταμείο Πράσινων Επενδύσεων. Ο φίλος Μπρούνο Ροντρίγκεζ Παρίγια, Υπουργός Οικονομικών της Κούβας, σε πρόσφατη συνάντηση εκπροσώπων της G77+Κίνα προσδιόρισε το ποσό μεταξύ $3,3 & $4,5 τρισ. ετησίως. Δική μου εκτίμηση είναι ότι ο,τιδήποτε κάτω των $10 τρις θα αποδειχθεί κατώτερο των περιστάσεων.

Είναι εφικτό; Τεχνικά και βέβαια είναι. Φανταστείτε μια αναδιαρθρωμένη Παγκόσμια Τράπεζα, υποστηριζόμενη από παγκόσμια ψηφιακή νομισματική μονάδα έκδοσης ενός αναδιαρθρωμένου ΔΝΤ. Φανταστείτε όλες τις εμπορικές και κεφαλαιακές ροές να τιμολογούνται στη βάση αυτής της μονάδας κι ένα 10% των μονάδων αυτών να διατίθεται στην Πράσινη Μετάβαση, ιδίως στις φτωχότερες, ελλειμματικές, χώρες. Ένας διεθνής Πράσινος Κεϋνσιανισμός, με άλλα λόγια.

Όμως, για τους λόγους που μας εξήγησε ο Μιχάλ Καλέτσι πριν πολλές δεκαετίες, ο Κεϋνσιανισμός (οιουδήποτε χρώματος) δεν μπορεί να περπατήσει: Ακόμα κι αν η άρχουσα τάξη πανικοβληθεί και εφαρμόσει Κεϋνσιανές πολιτικές για να σώσει το τομάρι της, τη στιγμή που οι πολιτικές αυτές αρχίσουν να αποδίδουν, και πολύ πριν αποδώσουν ουσιαστικά, η άρχουσα τάξη θα τις εγκαταλείψει επιστρέφοντας σε εκμεταλλευτικές πολιτικές. Είναι την φύση της άρχουσας τάξης να φράζει το δρόμο που οδηγεί ακόμα και στη δική της σωτηρία.

Αυτό σημαίνει ένα πράγμα. Η εφαρμογή των απαραίτητων πράσινων Κεϋνσιανών πολιτικών έχει ένα προαπαιτούμενο που θα μισούσε ο Κέυνς: Την κατάργηση της Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του Κεφαλαίου, το οποίο προτιμά να δει την συντέλεια του κόσμου παρά την εφαρμογή πράσινων Κεϋνσιανών που θα απέτρεπαν την συντέλεια του κόσμου.

Πως θα το πετύχουμε αυτό; Η επανάστασή μας, για να έχει πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει να χρησιμοποιήσει τις τεχνολογίες της Big Tech που μας δίνουν τη δυνατότητα να επικοινωνούμε αλλά και να πλήττουμε την Αυτοκρατορία του Κεφαλαίου – π.χ. η ετήσια καμπάνια της Προοδευτικής Διεθνούς εναντίον της Amazon (#MakeAmazonPay). Δεν είναι όμορφα ειρωνικό πως η Big Tech μας δίνει τη δυνατότητα να συντονιστούμε εναντίον της; Μένει να την χρησιμοποιήσουμε στο πλαίσιο διεθνούς ανατρεπτικού σχεδίου. Μόνο το αδύνατο όνειρο θα μετατραπεί σε προφανές σχέδιο.

Τί σημαίνει όμως, στην πράξη, η ανατροπή της Αυτοκρατορίας του Κεφαλαίου; Πως μπορεί η ανθρωπότητα να επανακτήσει τα λεηλατημένα κοινά αγαθά στη στεριά, στις θάλασσες, στον αέρα, ακόμα και στο διάστημα;

Με δύο τρόπους: Νομοθετώντας ώστε οι εταιρείες να ανήκουν στους εργαζόμενους σε αυτές, στο πλαίσιο της αρχής «ένας-εργαζόμενος-μια- μετοχή-μια-ψήφος». Και καταργώντας το μονοπώλιο των ιδιωτικών τραπεζών στις χρηματικές συναλλαγές.

Τότε, τράπεζες και κέρδος θα εξατμιστούν ως κινητήρια δύναμη των οικονομιών μας καθώς οι τράπεζες θα έχουν χάσει την εξουσία τους και η ιδέα του κέρδους δεν θα βγάζει νόημα όταν οι εργαζόμενοι είναι ισότιμοι ιδιοκτήτες και, συνεπώς, ο διαχωρισμός κέρδους και μισθού καταργείται.

Ο ταυτόχρονος θάνατος της αγοράς μετοχών (του Χρηματιστήριου) και της αγοράς εργασίας, μαζί με την αποψίλωση της δύναμης των τραπεζών, θα αναδιανείμει αυτομάτως τον πλούτο, θα καταστήσει εφικτό το βασικό εισόδημα για όλους και, ως ένα λαμπρό υποπροϊόν, θα εξανεμίσει τα κίνητρα πίσω από τους πολέμους.

Το τέλος της εξουσίας του κεφαλαίου πάνω στην κοινωνία θα επιτρέψει στις κοινότητές μας να αποφασίζουμε συμμετοχικά για την Υγεία, την Παιδεία αλλά και για τις επενδύσεις μας στην διάσωση του πλανήτη από την μεγέθυνση που θυμίζει ιό ο οποίος αναπαράγεται χωρίς ειρμό ή λογική σκοτώνοντας τον φορέα του.

Η αυθεντική δημοκρατία, επί τέλους, θα γίνει εφικτή και θα εφαρμόζεται στις συνελεύσεις πολιτών και εργαζόμενων – όχι πίσω από πόρτες κλειστές όπου συνεδριάζουν μια χούφτα ολιγάρχες.

Ο διττός εκδημοκρατισμός κεφαλαίου και χρήματος ακούγεται ως ένα αδύνατο, ουτοπικό όνειρο – όχι όμως πιο ουτοπικό από το να βασιζόμαστε στο σημερινό σύστημα, ή στον Πράσινο Κεϋνσιανισμό, για τη σωτηρία της ανθρωπότητας – κι ούτε πιο αδύνατο ή ουτοπικό απ’ όσο κάποτε φάνταζε το όνειρο μιας κοινωνίας χωρίς δουλεία ή η ιδέα του «ένα-άτομο-μια-ψήφος». Πρακτικά, ο διττός εκδημοκρατισμός κεφαλαίου και χρήματος δεν είναι τίποτα λιγότερο από το προαπαιτούμενο για την επιβίωση του είδους μας – είναι τόσο απλό.

Αυτοί είναι οι στόχοι του Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων που πρέπει να οικοδομήσουμε. Κι ο απώτερος στόχος;

• Ο τερματισμός της νομιμοποιημένης λεηλασίας ανθρώπων και Γης που πυροδοτεί την κλιματική καταστροφή.

• Τίποτα λιγότερο από την ολοκληρωτική κατάργηση της εξουσίας του κεφαλαίου επί των κοινωνιών των ανθρώπων που υποδαυλίζει την αναξιοπρέπεια και καθιστά τον πλανήτη ακατοίκητο για το είδος μας.

Φίλες, φίλοι, συνοδοιπόροι, σύντροφοι,

Δεν πρόκειται για πρόβα. Ούτε για όνειρο θερινής νυκτός. Αγώνας επιβίωσης του είδους μας είναι. Και, ναι, μπορούμε να τα καταφέρουμε! Μαζί.

The post Το Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων & το Νέο Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα που πρέπει να οικοδομήσουμε – Αβάνα, 27 Ιανουαρίου 2023 appeared first on Yanis Varoufakis.

The War in Ukraine has sped up the division of the world into two technofeudal fiefdoms – one US dollar denominated and one Chinese yuan denominated. As the world bifurcates, class struggles within each technofeudal fiefdom, as well as between them, generate destructive forces that threaten our species survival – from a New Cold War, to Ukraine-like regional conflicts, to nuclear war and, of course, to the unmitigated climate catastrophe.

In this lecture, delivered in Havana on 27th January 2023, I argue that only a New Non-Aligned Movement (that has learned its lessons from the original Non-Aligned Movement’s failure) can put a stop to this downward spiral. But, to do so, it needs to inspire in our peoples with a vision of new, non-exploitative, democratic international economic system. To the lecture’s end, I sketch out the basic elements of such a system (Spoil Alert: Green Keynesianism will not be enough).

TRANSCRIPT FOLLOWS:

Because we must!

Why build a New Non-Aligned Movement to struggle for a socialist, democratic and liberating New International Economic Order?

Address at the 5th International Conference for World Balance, Havana, Cuba, 27^th January 2023

Introduction: A message from Athens

Friends, comrades, fellow delegates of the Progressive International,

This is, shockingly, my first time in Cuba. For decades, I resisted coming because I did not want to come as a tourist. Cuba is too important for that. I had to reach my sixties to experience the joy of coming to Cuba to work with comrades on what truly matters to Cuba, to the Americas, to Asia, to Africa, to Europe and yes to my long-suffering country, Greece. And what’s that? It is the establishment of a New Non-Aligned Movement (NNAM) with which to break down the existing, exploitative, catastrophically extractive imperialist international economic order so as to build a new one in its place – a New International Economic Order (NIEO) in which people and planet can breathe, live and prosper together.

Before getting down to business, I need to pay tribute to this land and its brave people. When our party, MeRA25, put out a press release that I was to come to Havana, something strange happened. A torrent of abuse came from the usual quarters: anti-communists, radical centrists and some leftists who have lost the revolutionary zeal of their youth; who accuse me, and MeRA25, of ‘endangering’ Greece by resisting the powerful oligarchy running our country. But, all these people – however hard they tried – could not hide one thing they had in common: respect for the Cuban people.

Walk around Athens today. It looks richer, more ‘developed’ than Havana. But most of our people are walking around dispossessed, humiliated, with their democracy a sham. Why? Because on 5^th July 2015 they came ever so close to a revolution, with a brave 62% NO vote to the International Monetary Fund, to the predatory bankers, to the local oligarchy. Alas, that same night, our people were overthrown by their leadership and the revolution was crushed.

And yet, even those who have since been pressurised to believe that there was no alternative to surrender – even they look to the people of Cuba with immense respect – even a touch of jealousy. Why? Because the people of Cuba have not surrendered!

The ATHENS DECLARATION: The beginning of a New Non-Aligned Movement to struggle for a New International Economic Order

Speaking of Athens, on 13th May 2022 our party, in association with the Progressive International represented by myself, Jeremy Corbyn and Ece Temelcuran, issued the ATHENS DECLARATION. The ATHENS DECLARATION was our response to the hideous war in Ukraine against the background of unprecedented warmongering. It was also the first call for a New Non-Aligned Movement. Allow me to read some extracts:

• We stand with every people suffering invasion, displacement and aggression.

• We demand an immediate ceasefire in every conflict, the withdrawal of occupying forces and a comprehensive Peace under the auspices of the United Nations.

• We oppose the division of the world in competing blocs that invest in rampant militarism, hyper-modern weapons of mass destruction and a New Cold War

• We believe that lasting peace can be achieved only by replacing all military blocs with an inclusive international security framework that de-escalates tensions, expands freedoms, fights poverty, limits exploitation, pursues social and environmental justice and terminates the domination of one country by another.

• With these thoughts in mind, we call upon democrats across the world to join forces in a New Non-Aligned Movement… as a route to lasting peace and… globally shared prosperity.

And there you have it: Fifty years after the original Non-Aligned Movement’s campaign for the creation of a New International Economic Order, we are at it again. First in Athens, today in Havana. Thankfully, we don’t need to write new speeches. Just remind the world of what Fidel told the United Nations Assembly in October 1979:

That “the din of weapons, threatening language, and arrogance on the international scene must cease.”

That “bombs can kill the starving, the diseased and the ignorant but they cannot kill hunger, diseases or ignorance.”

That “the international monetary system predominating today is bankrupt. And it must be replaced!”

Now, let us not be depressed that we are back at square one. That we need to repeat the same speeches and wage the same campaigns. Remember: Every generation is condemned to fight the same fight! Again. And again. And again. With greater focus every time. And always by learning from the previous generation’s mistakes.

So, as we are re-starting the process of building a New Non-Aligned Movement to forge a New International Economic Order, we must ask ourselves: Why did we lose last time round? Why were we so comprehensively defeated in the 1980s and 1990s? Why did the original Non-Aligned Movement fall prey to Neoimperialism’s highest form: Financialised Capitalist Globalisation?

The essence of Globalisation and the cause of Neoimperialism’s victory

The short answer is: Because capitalists proved, in practice, better internationalists than we were. Because they understood better the global class war and, thus, won it.

What did they understand better than us? The new, audacious imperialism that was born when Bretton Woods died in 1971 and the US dollar was no longer convertible into US gold – prompting Nixon to inform foreign capitalists and governments alike that the dollar was, now, their problem.

Nixon was right. As the US trade deficit skyrocketed, the world was flooded with dollars which central banks outside the US had no alternative but to use (instead of gold) as reserves to back the value of their currency. The dollar thus began to resemble an… IOU. Before long, the global financial system was backed by IOUs issued by the US hegemon who could decide what the foreign IOU-holders could do with their IOUs – and what they were not allowed to do with them.

America was now a deficit country but unlike any other deficit country. Unlike Argentina, France, Greece or India, America did not need to borrow dollars to shore up its currency or to raise interest rates domestically to stop money outflows. Every capitalist on Earth soon ended up financing American rentiers and capitalists. Here is how:

Capitalists in surplus countries like Japan, Germany and later China saw America’s trade deficit as a saviour – as a huge vacuum cleaner that sucked their net exports into the United States. And what did the Japanese, German and later Chinese capitalists do with all their dollars? They sent them back to the United States to buy property yielding them rents: real estate, US government bonds, and the few companies that Washington allowed them to own.

As for the deficit countries in the Global South – in Asia, Africa and Latin America –, they constantly agonised over a shortage of dollars, which they had to borrow from Wall Street to import medicines, energy and the raw materials necessary to produce their own exports for earning the dollars they needed to repay Wall Street. Inevitably, every now and then, the Global South deficit nations ran out of dollars and could not repay their Wall Street bankers. Then, the West would send its bailiffs in – the International Monetary Fund that would lend the missing dollars on condition that the debtor government handed over the country’s land, water, ports, airports, electricity and telephone networks, even its schools and hospitals, to the local oligarchs who would, once in control of these companies and assets, have no alternative but to channel their earnings into… Wall Street.

Washington had, in other words, found the magic formula every previous empire had only dreamed of: How to persuade wealthy foreigners, from countries rich and poor, as well as every foreign central bank, voluntarily, without sending in the navy or the army, to finance the Empire’s government and its imports!

A Chinese official once described this to me as the Dark Deal behind globalisation. Why dark? Because it was founded on a dark, unspoken, implicit pact between America’s ruling class and foreign capitalists and rentiers. Let me put it differently: Suppose you could end US hegemony by pressing a button. Who would want to stop you from pressing it? Besides US authorities, the US military, Wall Street, American rentiers, capitalists, etc., a crowd of non-Americans would jump on you to prevent you from pressing the button: German industrialists, Saudi sheikhs, European bankers and, yes, Chinese capitalists.

In short, the dollar’s supremacy has been just as functional to the interests of US rentiers as it was to German, Argentinian, Nigerian, Korean and Chinese capitalists. Without the dollar’s and America’s global dominance, Chinese, Japanese, Korean or German capitalists would not have been able continually to extract colossal surplus value from their workers and then stash it away in America’s rentier economy. And Argentinian, Greek, Russian, Ukrainian and Indian oligarchs would not be able to loot their countries’ public assets and take the loot abroad to stash it away in some dollar asset in Delaware or the Cayman Islands.

The lesson for us is simple: We must not repeat the mistake of thinking that a New International Economic Order will be built because the elites of the Global South, or of countries in deficit, will band together to confront Washington or the European Union.

Our New Non-Aligned Movement will fail if we give it a narrow role of bringing together the G77 and the BRICS in opposition to the West. We need to beware not only the functionaries in Washington or London or Brussels, who work tirelessly so that nothing changes, but also government officials in the pocket of capitalists in the Global South, including China, who use the US trade deficit to exploit their people, their country, and then stash their dollarised surplus value within the circuits of Wall Street and the City of London.

Do we want to be true internationalists? Then let’s nowtforget who are one people with probably the most to gain from the abolition of American neocolonialism: Working class Americans who, decades ago, were condemned to ‘deaths of despair’ in sorry rustbelts. Yes, let us never forget that imperialism’s victims are both in the Colonies and in the Metropolis. That the current international economic order inflicts different types of misery on workers everywhere.

• Globalisation forced American workers into an immiseration brought on by underinvestment and de-industrialisation – it was as if parts of the underdeveloped Global South were migrating into America’s and Europe’s industrial heartlands.

• Globalisation forced Chinese workers in China’s fast-industrialising coastal cities, to suffer the frenzied exploitation associated with overinvestment – it was as if parts of the Global North, fattened by overinvestment, were migrating into Chinese urban centres where local workers struggled to survive on Global South wages and social benefits.

Different miseries, same global recycling of values extracted locally by the Capitalist International.

The New Cold War

Today, this same globalisation – which turned on US deficits feeding Chinese capital which then financed American rentiers – is being replaced by a New Cold War between the US and China that poses an imminent threat upon life on Earth. What’s behind this New Cold War?

China’s frenzied industrialisation was not a problem for Washington as long as the Dark Deal was operational – as long as Chinese capitalists needed the dollar to turn the US trade deficit into an instrument for extracting surplus value from Chinese workers and then stashing it in American assets.

So, what changed? Two things. The first change was the emergence of a new type of capital – cloud capital I call it. Capital, as Karl Marx defined it, is a produced means of production; e.g., from steam engines and tractors to today’s industrial robots and 3D printers. What’s cloud capital? It is an Internet-based, or cloud-based, produced means of behaviour modification.

Behaviour modification is as old as rhetoric, preaching and advertising. But, until the rise of Big Tech only humans could modify people’s behaviour: priests, orators, advertisers. Today, it is machines – using AI – that are modifying behaviour. Who controls cloud capital increasingly grabs the world’s surplus value!

How does the rise of cloud capital explain the New Cold War? Well, it is the reason Donald Trump, first, and, now, Joe Biden, targeted China. Let’s see why.

America dominates the world by dominating finance, through Wall Street and the dollar; and now by dominating cloud capital, through Silicon Valley. But, China threatens America’s dominance in both fields: money and cloud capital. Only today, WeChat, the mobile messaging app belonging to China’s Tencent, will have transmitted 38 billion messages. Its users do not have to exit the WeChat app to make a payment. While streaming music or a TV series on their WeChat app, they use the same app to send money to anyone in China, but also to millions outside of China who had downloaded WeChat and had opened a yuan account with any number of China’s banks.

Now, consider the other development of great significance: the roll out of the first state digital currency issued by the People’s Bank of China. In brief, China’s conglomerates and central bank now have in place an integrated payments and data-exchange system. The only superhighway for money and data that can compete with that of Wall Street, the Federal Reserve and Silicon Valley.

Until recently, this Chinese superhighway was mostly unused. Everyone, including Putin’s favourite oligarchs, and China’s capitalists, preferred the tried and tested US superhighway for their dollars. But then Vladimir Putin invaded Ukraine and the US retaliated by confiscating at least $300 billion of Russian central bank’s money. Suddenly, there was panic amongst the non-American wealthy and a rush of monies – not just Russian – eager to use the Chinese cloud capital-based superhighway for payments, contracts, data etc.

This is why President Biden declared total economic war against China last October. His microchip embargo was a shock-and-awe strike aimed at Chinese Big Tech, with which Biden hopes to wound it critically before it can grow into a fully-fledged beast able to withstand, even to defeat, the combined forces of Silicon Valley and Wall Street. Nothing good for World Peace will result from this my friends.

We have never been closer to a nuclear holocaust than today – the Doomsday Clock nuclear scientists invented in the 1940s to warn us is, now, a mere 100 seconds away from disaster. And that’s without looking at that other Clock counting down to the moment humanity will have passed the point of no return from climate catastrophe. What is the global ruling class doing to avert these twin calamities? Their best to push humanity over both cliffs at once! That’s what they are doing. And that’s why we need a New Non-Aligned Movement to push for a New International Economic Order.

What does Non-Alignment mean?

At this point, it helps to clarify what it means to be politically and ethically Non-Aligned.

It does not mean to be neutral. As we stated in the Athens Declaration, we are steadfastly on the side of the invaded, of the victim of aggression – whether in Palestine, Yemen, Western Sahara or, indeed, Ukraine. But, at the same time, we must be the first to criticise abuses of freedoms and democratic rights wherever these take place. Our New Non-Aligned Movement must reclaim freedom from the so-called liberals and libertarians – from Peru today, where are comrades are shot dead, to Iran, where brave women are leading brave men under the banner WOMAN-LIFE-FREEDOM.

But, you may object, is Iran’s regime not resisting US imperialism? Absolutely. However, just because a regime is at loggerheads with US imperialism should not give it a free pass to violate the basic freedoms of our comrades in that country.

My point is that a truly Non-Aligned Movement must be dialectical – we must be able to defend the State of Iran from US military threats and economic embargoes but, at once, to support the progressives in Iran that are simultaneously resisting the regime’s corrupt theocracy and the local agents of the CIA and the State Department.

“What about China?”, you may well ask. How should the New Non-Aligned Movement approach the China question. In two ways, I would suggest:

1. Respectfully, in view of the economic miracle performed by the Chinese people, whose achievements we must defend against the encroachments of US imperialism and the New Cold War. And,

2. Critically, not only in relation to basic freedoms but also in class struggle terms: President Xi has been promising to clash with China’s rentiers and capitalists to boost workers incomes even at the expense of the country’s net exports. This would be good for the majority of the Chinese people and a step toward a New International Economic Order, one very different to the Dark Deal under which China’s economy has been growing so far. As would a Chinese commitment to forgive hight-interest debt incurred by developing countries. We need to encourage Beijing to move in that direction and to issue criticisms when they stray.

What New International Economic Order do we seek?

Turning to what the New International Economic, how exactly do we envisage it? Any transition to a sustainable economic order will require a large Green Investment Fund. Bruno Rodríguez Parrilla, Cuba’s Foreign Minister, in a recent G77+China meeting, put the necessary figure to between $3.3 and $4.5 trillion annually. I say that nothing short of $10 trillion will do.

Can this be done? Technically, of course it can. Imagine a re-purposed World Bank, backed by a digital currency issued by a re-purposed International Monetary Fund in which all capital and trade flows are denominated, investing 10% of global income into the Green Transition, especially in the developing world. A global Green Keynesianism.

However, Green Keynesianism cannot work for the reasons Michal Kalecki gave decades ago: Because, even if the bourgeoisie panics and adopts Keynesian policies to save its skin, the moment these policies begin to bear fruit, and well before they do their job, the ruling classes will abandon them in favour of their usual extractive policies. It is in the capitalist class’s nature to block the very road that leads to its own salvation.

Which means only one thing: To implement the necessary Green Keynesian policies we must first do something Keynes would hate: Dismantle the Global Empire of Capital which prefers to see the end of the world than the implementation of the Green Keynesian policies which may avert collective disaster.

How do we do that? Our revolution must use the technology that Big Tech is developing now and which can provide us with the means to communicate, to cooperate and to strike blows at the Empire of Capital far and wide – to give an early example, I mention the Progressive International’s annual MakeAmazonPay campaign. Isn’t it deliciously ironic that Big Tech has robbed capital of the ability to divide us forever? All we need do is use it to come together and turn the impossible dream into an obvious plan.

But what does it mean in practice to topple the Empire of Capital? How can humanity reclaim its plundered commons, on land, in the oceans, in the air and soon in outer space?

In two ways: By legislating so that corporations belong to those who work in them on the basis of one-employee-one-share-one-vote. And by denying banks the monopoly over people’s transactions.

Banks and profit will then wither as our economies’ driving forces because the banks will be defanged and the distinction between profit and wages will no longer make sense: everyone would be an equal shareholder in the companies they work.

The simultaneous death of the market for shares and of the labour market, along with the defanging of banks, will automatically re-distribute wealth, make it possible to offer a basic income to everyone, and, as a magnificent byproduct, remove the incentives to wage war.

The end of capital’s power over society will allow communities collectively to decide health provision, education and investment in saving the environment from our virus-like growth.

Genuine democracy will at last be possible, to be practised in the citizens’ and the workers’ assemblies; not behind closed doors were secretive oligarchs gather.

This twin democratisation, of capital and of money, sounds like an impossible dream – but not more impossible than the ideas of one-person-one-vote or of ending the divine rights of Kings once sounded.

This twin democratisation is nothing short of the precondition for our species’ survival – it is that simple.

Those are the tasks of the New Non-Aligned Movement we must now build. Its ultimate purpose? To end the legalised robbery of people and Earth fuelling climate catastrophe. Nothing less than the total vanquishing of capital’s authority over human societies can end depravity and save the planet.

Friends, comrades,

This is not a drill. And, no, this is not a pipe dream. We can pull it off! Together.

The post The New Non-Aligned Movement and New Economic System we have a duty to work towards – Havana Address, 27th January 2023 appeared first on Yanis Varoufakis.

So used are we to the idea of an ‘electricity market’ that the next sentence may jar in your mind: There is no such thing as an electricity market!

In this video I explain why those who talk to us about electricity markets as something natural, clever and necessary are either deluded or in the employ of large corporations that use the facade of a made-up (by government) electricity market in order to extract a pound of flesh from the general public.

The post Exposing the scam that is an electricity ‘market’ – ANY electricity ‘market’ appeared first on Yanis Varoufakis.

From the Great Moderation to the Great Crash, the Great Recession, the Great Stagnation, the Great Inflation and, finally, to the Great Volatility. What are the forces driving this 50yr dynamic? Plus an answer to: “What did the euro crisis teach us about the EU’s various debt instruments?”

A lecture delivered on 24th January 2023 in Zurich at the State Street Global Advisors’ Conference.

The post What’s behind the Great Volatility? Audio of SSGA Zurich Address appeared first on Yanis Varoufakis.

Στην Αβάνα, προσκεκλημένος της Κουβανικής κυβέρνησης, ανέλυσα τη μετάβαση από το νεο-ιμπεριαλιστικό μοντέλο, με το οποίο ο παγκόσμιος καπιταλισμός κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο (1971-2008), στο σημερινό τεχνοφεουδαρχικό μοντέλο το οποίο πυροδοτεί έναν Νέο Ψυχρό Πόλεμο – κι ο οποίος, με τη σειρά του, καθιστά απολύτως αναγκαίο ένα Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων που θα επεξεργαστεί, και θα παλέψει για, μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη Πραγμάτων.

Επειδή πρέπει!

Γιατί να οικοδομήσουμε Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων με στόχο την σοσιαλιστική, δημοκρατική, απελευθερωτική Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη;

Κεντρική Ομιλία στο 5^ο Διεθνές Συνέδριο για την Παγκόσμια Ισορροπία, Αβάνα, 27^η Ιανουαρίου 2023

1. Εισαγωγή: Ένα μήνυμα από την Αθήνα

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, συνοδοιπόροι της Προοδευτικής Διεθνούς,

Πρώτη φορά βρίσκομαι στην Κούβα. Για δεκαετίες δεν ερχόμουν καθώς δεν ήθελα να έρθω ως περιηγητής. Η Κούβα παραείναι σημαντική για αυτό. Έπρεπε να εξηνταρίσω για να βιώσω την χαρά της έλευσης στην Κούβα με σκοπό να συν-εργαστώ με συντρόφους πάνω σε κάτι που να έχει σημασία για την Κούβα, για την Αμερικανική Ήπειρο, την Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη και, ναι, την πολύπαθη χώρα μου, την Ελλάδα. Και τί είναι αυτό για το οποίο ήρθαμε εδώ για να συν-εργαστούμε; Η ίδρυση ενός Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων με το οποίο να συντρίψουμε την ισχύουσα, καταστροφικά εκμεταλλευτική, ιμπεριαλιστική, διεθνή οικονομική τάξη ώστε στη θέση της να οικοδομήσουμε μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη στην οποία άνθρωποι και Γη να μπορούν να αναπνεύσουν, να ζήσουν και να ευημερήσουν – μαζί!

Πριν έρθω στο θέμα, νιώθω την ανάγκη να αποτίσω τιμή σε αυτή τη χώρα και στους γενναίους της πολίτες. Όταν το ΜέΡΑ25 ανακοίνωσε το ταξίδι μου τούτο, συνέβη κάτι περίεργο. Το περίεργο δεν ήταν ο οχετός επικρίσεων από τους συνήθεις υπόπτους – από αντι-κομμουνιστές ταμένους να παρουσιάζουν την Κούβα ως κομμουνιστική δυστοπία έως αριστερούς που σήμερα αλληθωρίζουν προς το ριζοσπαστικό κέντρο θεωρώντας την περίπτωση της Κούβας «ξεπερασμένη», στο ίδιο μοτίβο που με χαρακτηρίζουν «επικίνδυνο» για την Ελλάδα επειδή εμμένω στην ιδέα της ρήξης με την ισχυρή ντόπια και διεθνή ολιγαρχία που διαφεντεύει την πατρίδα μου. Το περίεργο ήταν ότι όλοι αυτοί οι επικριτές είχαν κάτι κοινό: Όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να κρύψουν τον σεβασμό τους απέναντι στο λαό της Κούβας!

Περπατήστε στην Αθήνα σήμερα. Δείχνει πλουσιότερη και πιο «αναπτυγμένη» από την Αβάνα. Όμως, οι περισσότεροι περπατούν στους Αθηναϊκούς δρόμους με βλέμμα που αντανακλά την ταπείνωση, την αναξιοπρέπεια, την συνειδητοποίηση ότι η δημοκρατία μας είναι μια φάρσα. Γιατί; Επειδή την 5^η Ιουλίου του 2015 ήρθαν τόσο, μα τόσο, κοντά στην επανάσταση, με εκείνο το γενναίο 62% κόντρα στο ΔΝΤ, στα αρπακτικά των τραπεζών, στην ντόπια και ξένη ολιγαρχία. Δυστυχώς, εκείνο το βράδυ, ο λαός μας ανατράπηκε από την ηγεσία του και η επανάστασή μας συνετρίβη.

Ακόμα και άνθρωποι που αφέθηκαν στην προπαγάνδα ότι δεν υπήρχε εναλλακτική στη συνθηκολόγηση, ακόμα κι αυτοί, σέβονται τον Κουβανικό λαό – για να μην πω ότι σας ζηλεύουν. Γιατί; Επειδή ο λαός της Κούβας δεν συνθηκολόγησε!

2. ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ: Η απαρχή του Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων που θα παλέψει για μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη

Και μιας και αναφέρθηκα στην Αθήνα, την 13^η Μαΐου 2022, το ΜέΡΑ25 – σε συνεργασία με την Προοδευτική Διεθνή που εκπροσωπούσαμε από κοινού με τον Jeremy Corbyn και την Ece Temelcuran, εξαγγείλαμε την ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. Ήταν η αντίδρασή μας στον πόλεμο στην Ουκρανία και στις χυδαίες πολεμοχαρείς κραυγές ανά την Ευρώπη. Ήταν το πρώτο κάλεσμα για τη δημιουργία ενός ΝΕΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ. Επιτρέψτε μου να διαβάσω αποσπάσματα της Διακήρυξης:

• «Είμαστε στο πλευρό κάθε λαού που υποφέρει από εισβολή, ξεριζωμό και κατοχή.

• Απαιτούμε την άμεση κατάπαυση του πυρός, καθώς και περιεκτική Συμφωνία Ειρήνευσης στο πλαίσιο του ΟΗΕ.»

• «Απορρίπτουμε την διαίρεση της υφηλίου σε ανταγωνιστικά μπλοκ τα οποία επενδύουν στον αχαλίνωτο μιλιταρισμό, σε υπερσύγχρονα όπλα μαζικής καταστροφής, και σ’ ένα Νέο Ψυχρό Πόλεμο.

• «Πιστεύουμε ότι βιώσιμη Ειρήνη απαιτεί την αντικατάσταση όλων των στρατιωτικών μπλοκ από ένα διεθνές σύστημα ασφάλειας το οποίο αποκλιμακώνει τις εντάσεις, επεκτείνει τις ελευθερίες, αντιμετωπίζει την φτώχεια, περιορίζει την εκμετάλλευση, προωθεί την περιβαντολλογική και κοινωνική δικαιοσύνη, και τερματίζει την επικυριαρχία της μίας χώρας πάνω στην άλλη.»

«Με αυτές τις σκέψεις κατά νου, καλούμε όλες και όλους του δημοκράτες της Υφηλίου θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα ΝΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ. Θεωρούμε ότι η συμπόρευση ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ, ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΚΡΑΤΩΝ είναι ο μοναδικός δρόμος προς την Βιώσιμη Ειρήνη και προς ένα κόσμο ικανό να αποτρέψει την ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και να κληροδοτήσει στην επόμενη γενιά πραγματική ευκαιρία δημιουργίας των συνθηκών για την παγκόσμια κοινή ευημερία.»

Με άλλα λόγια, 50 χρόνια μετά την καμπάνια του πρώτου Κινήματος Αδεσμεύτων για τη δημιουργία μιας Νέας Διεθνούς Οικονομικής Τάξης, επιστρέφουμε στο ίδιο σημείο για ξανα-αρχίσουμε από την αρχή. Πρώτα στην Αθήνα τον περασμένο Μάη και τώρα, εδώ, στην Αβάνα. Τουλάχιστον δεν χρειάζεται να γράψουμε νέους λόγους! Αρκεί η επανάληψη όσων είπε ο Φιντέλ τον Οκτώβρη του 1979 απευθυνόμενος στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ:

• «Ο αχός των όπλων, τα επιθετικά λόγια κι η αμετροέπεια στη διεθνή σκηνή πρέπει να πάψουν!»

• «Οι βόμβες μπορούν να σκοτώσουν τους πεινασμένους, τους άρρωστους και τους αμόρφωτους – αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την πείνα, την αρρώστια, την αμορφωσιά!»

• «Το επικρατούν, σήμερα, διεθνές νομισματικό σύστημα είναι χρεοκοπημένο. Και πρέπει να αντικατασταθεί!»

Δεν δικαιούμαστε να στενοχωριόμαστε που, μετά 44 χρόνια μετά, αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε ξανά από το μηδέν. Ότι πρέπει να ξαναβγάλουμε τους ίδιους λόγους και να επανα-εκκινήσουμε τις ίδιες καμπάνιες. Θυμηθείτε: Κάθε γενιά είναι καταδικασμένη να δίνει την ίδια μάχη! Ξανά και ξανά και ξανά. Με την συσσωρευμένη εμπειρίας σύμμαχο. Και πάντα μαθαίνοντας από τα λάθη της προηγούμενης γενιάς.

Καθώς ξεκινάμε την οικοδόμηση του Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων, με απώτερο στόχο την Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη Πραγμάτων, καλούμαστε να αναρωτηθούμε: Γιατί ηττηθήκαμε την προηγούμενη φορά; Γιατί χάσαμε κατά κράτος στις δεκαετίες του 1980 και 1990; Γιατί κατατροπώθηκε το πρώτο Κίνημα Αδεσμεύτων από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση;

3. Η ουσία της Παγκοσμιοποίησης και η δομή του νεο-ιμπεριαλιστικού θριάμβου

Η σύντομη απάντηση είναι: Επειδή οι καπιταλιστές αποδείχθηκαν, στην πράξη, καλύτεροι διεθνιστές από εμάς. Επειδή κατανόησαν καλύτερα την διεθνή πάλη των τάξεων – κι, έτσι, επικράτησαν.

Τι κατανόησαν καλύτερα από εμάς; Τον Νέο Ιμπεριαλισμό που γεννήθηκε από τις στάχτες του Μπρέττον Γουντς, τότε που το δολάριο έπαψε να είναι μετατρέψιμο σε αμερικανικό χρυσό – κάτι που έκανε τον Νίξον να μηνύσει στους Ευρωπαίους καπιταλιστές και κυβερνητικούς πως το δολάριο ήταν, πλέον,… πρόβλημά τους.

Ο Νίξον επιβεβαιώθηκε. Καθώς το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα εκτοξευόταν σε απίστευτα ύψη, ο κόσμος όλος πλημμύριζε με δολάρια τα οποία (καθώς δεν ήταν πια μετατρέψιμα σε χρυσό) οι κεντρικές τράπεζες εκτός ΗΠΑ αναγκάζονταν να χρησιμοποιούν ως αποθεματικά με τα οποία στήριζαν την ισοτιμία των νομισμάτων τους. Έτσι, το δολάριο μετατράπηκε σε ένα ιδιότυπο… IOU, σε μια υποσχετική. Αποτέλεσμα;  Η παγκόσμια ηγεμών δύναμη, οι ΗΠΑ, εξέδιδαν IOU με τα οποία χρηματοδοτούσαν τόσο τις εισαγωγές όσο και το κράτος τους ενώ, παράλληλα, αποφάσιζαν τι μπορούσαν να κάνουν (και τι όχι) με τα IOU τους οι ξένοι κάτοχοί τους.

Η Αμερική ήταν πλέον χώρα βαθιά ελλειμματική, αλλά σε τίποτα δεν έμοιαζε με τις υπόλοιπες ελλειμματικές χώρες. Αντίθετα με την Αργεντινή, τη Γαλλία, την Ινδία και, βέβαια, την Ελλάδα (άλλες ελλειμματικές χώρες), οι ΗΠΑ δεν είχαν ανάγκη να δανείζονται δολάρια για να στηρίζουν τα νομίσματά τους ή να αυξάνουν τα επιτόκιά τους για να ελκύουν δολάρια στην επικράτειά τους. Οι απανταχού καπιταλιστές κατέληξαν να χρηματοδοτούν τους Αμερικανούς καπιταλιστές και ραντιέρηδες, καθώς και την κυβέρνησή τους. Να πως έγινε αυτό:

Οι καπιταλιστές πλεονασματικών χωρών, όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία και αργότερα η Κίνα, έβλεπαν το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα ως ευεργέτη – ως μια τεράστια ηλεκτρική σκούπα που ρούφαγε τις καθαρές εξαγωγές τους στο αμερικανικό έδαφος. Και τί έκαναν οι Ιάπωνες, Γερμανοί και αργότερα Κινέζοι καπιταλιστές με όλα αυτά τα δολάρια που κέρδιζαν; Τα έστελναν πίσω στις ΗΠΑ όπου αγόραζαν περιουσιακά στοιχεία που τους απέφεραν προσόδους: ακίνητα, ομόλογα, παράγωγα και όποιες εταιρείες τους επέτρεπε η Ουάσιγκτον να αγοράσουν (όχι βέβαια την Boeing ή την Microsoft).

Και οι ελλειμματικές χώρες, ιδίως του 3^ου Κόσμου – της Ασίας, της Αφρικής και της Λ. Αμερικής; Αυτές συνεχώς δεινοπαθούσαν να δανείζονται δολάρια που τους έλλειπαν (λόγω του εμπορικού τους ελλείμματος) από την Γουόλ Στριτ ώστε και να στηρίζουν τα νομίσματά τους και, βέβαια, να αγοράζουν φάρμακα, ενέργεια και τις πρώτες ύλες που ήταν απαραίτητες στην παραγωγή των εξαγώγιμων εμπορευμάτων με τα οποία κέρδιζαν δολάρια για να αποπληρώνουν την Γουόλ Στριτ. Αναπόφευκτα, ανά περιόδους, αδυνατούσαν να αποπληρώνουν τους τραπεζίτες της Γουόλ Στριτ. Τότε, η Δύση έστελνε τους «δικαστικούς κλητήρες» της – δηλαδή, το ΔΝΤ το οποίο τους δάνειζε τα δολάρια που έλειπαν με αντάλλαγμα γην και ύδωρ, δηλαδή την παράδοση, μέσω ιδιωτικοποίησης, όλης της δημόσιας περιουσίας (αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους, ακίνητα, το σύστημα ύδρευσης και ηλεκτροδότησης, το τηλεφωνικό σύστημα, ακόμα και σχολεία, νοσοκομεία κ.α.) στην ντόπια και ξένη ολιγαρχία η οποία, με την σειρά της, δεν είχε εναλλακτική παρά να στείλει τις προσόδους της από αυτή την περιουσία στην Γουόλ Στριτ.

Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ είχαν βρει την μαγική συνταγή που έψαχνε – αλλά δεν έβρισκε – κάθε αυτοκρατορία πριν τις ΗΠΑ: Πως να πείθουν τους πλούσιους των εξαρτημένων (πλούσιων και φτωχών) ηγεμονιών, καθώς και κάθε κεντρική τράπεζα, να χρηματοδοτούν εθελοντικά (χωρίς κανονιοφόρους και πολέμους) την αυτοκρατορία (τόσο το κράτος της όσο και τις εισαγωγές της)!

Κινέζος αξιωματούχος μου περιέγραψε όλο αυτό το αμερικανικό επίτευγμα ως την Σκοτεινή Συμφωνία πίσω από την Παγκοσμιοποίηση. Γιατί σκοτεινή; Επειδή θεμελιωνόταν σε μια σιωπηλή, σκοτεινή «τράμπα» μεταξύ της αμερικανικής άρχουσας τάξης και ξένων καπιταλιστών & ραντιέρηδων. Η ιδέα, απλή: Έστω ότι υπήρχε ένα κουμπί που πατώντας το θα καταργούσε την ηγεμονία του δολαρίου και των ΗΠΑ. Ποιος θα έκανε τα πάντα για να μην το πατήσεις; Προφανώς, το αμερικανικό κράτος και η αμερικανική άρχουσα τάξη. Όχι όμως μόνον αυτοί. Πέραν αυτών, μια πανστρατιά μη αμερικανών θα έπεφταν πάνω σου να σε σταματήσουν πριν καν πλησιάσεις το κουμπί: γερμανοί βιομήχανοι, σεΐχηδες από τα Εμιράτα, ευρωπαίοι τραπεζίτες και, ναι, κινέζοι καπιταλιστές.

Περιληπτικά, η πρωτοκαθεδρία του δολαρίου εξυπηρετεί εξ ίσου τα συμφέροντα των αμερικανών ραντιέρηδων και τα συμφέροντα γερμανών, αργεντίνων, νιγηριανών, κορεατών και κινέζων καπιταλιστών. Χωρίς το δολάριο και την αμερικανική επικυριαρχία, οι κινέζοι, ιάπωνες, κορεάτες και γερμανοί καπιταλιστές δεν θα είχαν τη δυνατότητα να εξάγουν τεράστιες υπεραξίες από τους εργάτες τους τις οποίες, κατόπιν, «επενδύουν» ως ραντιέρηδες στις ΗΠΑ. Αντίστοιχα, χωρίς το δολάριο και την αμερικανική επικυριαρχία, οι ολιγάρχες της Αργεντινής, της Ελλάδας, της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Ινδίας κλπ δεν θα είχαν τη δυνατότητα να λεηλατούν τη δημόσια περιουσία των χωρών τους και να εξάγουν τα λάφυρα στο Ντέλαγουεαρ και τα Νησιά Κέιμαν ως δολαριοποιημένα περιουσιακά στοιχεία.

Το μάθημα για εμάς είναι απλό:

Να μην ξανακάνουμε το λάθος να θεωρούμε ότι η σοσιαλιστική, δημοκρατική, απελευθερωτική Νέα Διεθνής Οικονομική Τάξη θα προκύψει επειδή οι ελίτ των χωρών του Νότου θα συγκρουστούν, από κοινού, με την Ουάσιγκτον ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων θα αποτύχει αν στόχος του είναι, απλά, μια συμμαχία των G77 ή των BRICS σε αντιπαράθεση με την Δύση.

Δεν πρέπει να προετοιμαζόμαστε μόνο για την αναπόφευκτη σύγκρουση με τους εκπροσώπους της Ουάσιγκτον, του Σίτι του Λονδίνου ή των Βρυξελλών οι οποίοι δουλεύουν ακούραστα έτσι ώστε να μην αλλάξει τίποτα. Πρέπει να προετοιμαστούμε εξ ίσου για σύγκρουση με γραφειοκράτες και εκπρόσωπους τους Παγκόσμιου Νότου, συμπεριλαμβανόμενης και της Κίνας, του οποίου οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ για να εκμεταλλεύονται τους δικούς τους ανθρώπους – και, κατόπιν, να στέλνουν τεράστια κομποδέματα δολαρίων στο δίκτυο της Γουόλ Στριτ και του Λονδρέζικου Σίτι.

Θέλουμε να είμαστε αυθεντικά διεθνιστές; Τότε δεν πρέπει να λησμονάμε ποιος είναι ο λαός, η εργατική τάξη, που έχει περισσότερα να κερδίσει από την κατάργηση του Αμερικανικού Νέο-ιμπεριαλισμού: η αμερικανική εργατική τάξη που, μετά το 1971, καταδικάστηκαν στον μαρασμό, την απαξίωση, την σωματική εξόντωση και την δομική φτώχια εντός της πιο πλούσιας καπιταλιστικής αυτοκρατορίας.

Πράγματι, οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ πως τα θύματα του ιμπεριαλισμού είναι παντού, τόσο στην Περιφέρειά του όσο και στην Μητρόπολή του. Πως η ισχύουσα διεθνής οικονομική τάξη επιβάλει διαφορετικού τύπου μιζέρια στους απανταχού εργαζόμενους.

• Η Παγκοσμιοποίηση επέβαλε στους αμερικανούς εργαζόμενους τη μιζέρια που φέρνει η αποβιομηχάνιση που φέρνουν οι αποεπενδύσεις – ήταν σαν κομμάτια του φτωχού Νότου να μετανάστευσαν στις βιομηχανικές περιοχές Αμερικής και Ευρώπης

• Η Παγκοσμιοποίηση επέβαλε στους κινέζους εργαζόμενους στις ραγδαία αναπτυσσόμενες παραλιακές πόλεις να υποφέρουν απάνθρωπες εντάσεις εργασίας που συνυφαίνονται με τις παραγωγικές υπερ-επενδύσεις – ήταν σαν περιοχές του υπερ-αναπτυγμένου Βορρά να μετανάστευσαν στην Κίνα εντός των οποίων ντόπιοι εργάτες έπρεπε να ζουν με μισθούς του υποανάπτυκτου Νότου.

Διαφορετικές μιζέριες, ο ίδιος παγκόσμιος μηχανισμός ανακύκλωσης υπεραξιών που εξήχθησαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη από την Καπιταλιστική Διεθνή.

4. Ο Νέος Ψυχρός Πόλεμος

Σήμερα, αυτή η Παγκοσμιοποίηση – που θεμελιώθηκε στην συσσώρευση κινεζικού κεφαλαίου λόγω του αμερικανικού εμπορικού ελλείμματος και την μετατροπή του σε περιουσιακά στοιχεία στις ΗΠΑ – παραχωρεί τη θέση της σ’ ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας ο οποίος ενισχύει εκθετικά τις απειλές κατά της ζωής στον πλανήτη Γη. Τί κρύβεται πίσω από αυτό τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο;

Η ραγδαία εκβιομηχάνιση της Κίνας δεν ήταν πρόβλημα για την Ουάσιγκτον όσο η Σκοτεινή Συμφωνία λειτουργούσε – όσο οι κινέζοι καπιταλιστές χρειάζονταν το δολάριο για να μετατρέπουν το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ σε εργαλείο εξαγωγής υπεραξίας από τους κινέζους εργαζόμενους, την οποία μετά μετέτρεπαν σε αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία.

Τι άλλαξε όμως; Δύο πράγματα. Η πρώτη αλλαγή ήταν η ανάδυση ενός νέου τύπου κεφαλαίου. Μια μορφή κεφαλαίου που ζει στο λεγόμενο κλάουντ – στο υπολογιστικό νέφος. Cloud capital ή νεφοκεφάλαιο το ονομάζω. Το «παραδοσιακό» κεφάλαιο, όπως το όρισε ο Καρλ Μαρξ, ορίζεται ως ένα παραχθέν μέσο παραγωγής (π.χ., ατμομηχανές, τρακτέρ, βιομηχανικά ρομπότ, εκτυπωτές 3D). Τί είναι το cloud capital ή νεφοκεφάλαιο; Το ορίζω ως ένα παραχθέν μέσο συμπεριφορικής τροποποίησης. H φιλοδοξία της «συμπεριφορικής τροποποίησης» είναι τόσο αρχαία όσο και η ρητορική, η κατήχηση, η προπαγάνδα ή, πιο πρόσφατα, η διαφήμιση. Όμως, έως ότου μας να μας προκύψει η Big Tech τη δεκαετία του 2020, μόνο άνθρωποι μπορούσαν να επιφέρουν τροποποίηση της συμπεριφοράς άλλων ανθρώπων: ιερείς, προπαγανδιστές, διαφημιστές. Σήμερα, η πιο αποτελεσματική τροποποίηση της συμπεριφοράς μας επιτυγχάνεται από αλγοριθμικές μηχανές που χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη. Όποιος έχει τον έλεγχο αυτού του νεφοκεφαλαίου έχει όλο και μεγαλύτερο τον έλεγχο της διανομής της παγκόσμιας υπεραξίας.

Πως σχετίζεται η συσσώρευση νεφοκεφαλαίου με τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο; Κατ’ αρχάς, ήταν ο λόγος που, πρώτα, ο Ντόναλντ Τραμπ και, κατόπιν, ο Τζο Μπάιντεν στοχοποίησαν την Κίνα. Ας δούμε το γιατί και το πως.

Οι ΗΠΑ επικυριαρχούν λόγω της κυριαρχίας τους στο χρηματο-νομισματικο-πιστωτικό σύστημα (δολάριο-Γουόλ Στριτ) και της κυριαρχίας της Σίλικον Βάλεϊ – δηλαδή, κυριαρχούν τόσο επί του χρηματικού κεφαλαίου όσο και επί του νεφοκεφαλαίου. Όμως, η Κίνα απειλεί αυτή την κυριαρχία ως προς και τις δύο αυτές μορφές κεφαλαίου. Μόλις σήμερα, αυτή τη στιγμή που σας μιλώ, η εφαρμογή WeChat – που ανήκει στην Κινεζική Tencent – θα έχει μεταφέρει 38 δις μηνυμάτων μεταξύ χρηστών. Χρήστες που δεν χρειάζεται να βγουν από το WeChat για να κάνουν μεταξύ τους πληρωμές. Την ώρα που κατεβάζουν ταινίες ή ακούν μουσική, με την ίδια εφαρμογή, στέλνουν και δέχονται χρήματα σε οποιονδήποτε τόσο εντός της Κίνας όσο και στα εκατομμύρια μη Κινέζων σε χώρες με εμπορικές συναλλαγές με την Κίνα που έχουν ανοίξει λογαριασμό σε κινεζική τράπεζα.

Μια ακόμα ιστορικής σημασίας εξέλιξη ήρθε το 2020 με την δημιουργία του πρώτου κρατικού ψηφιακού νομίσματος από την Κεντρική Τράπεζα της Κίνας. Μαζί, οι κινεζικοί κολοσσοί τύπου Tencent και η Κεντρική Τράπεζα της χώρας έχουν οικοδομήσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα πληρωμών και ανταλλαγής δεδομένων. Πρόκειται για την μόνη υπερ-οδό χρήματος και δεδομένων που μπορεί να ανταγωνιστεί το σύμπλεγμα Γουόλ Στριτ, Σίλικον Βάλεϊ και Φεντ (την Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα).

Έως πρόσφατα, αυτή η κινεζική υπερ-οδός χρησιμοποιείτο σχετικά λίγο, κι όχι από τους πλούσιους της Γης, συμπεριλαμβανομένων των ολιγαρχών του Πούτιν αλλά και των κινέζων καπιταλιστών –  δεν είχαν λόγο να εγκαταλείψουν την αμερικανική υπερ-οδό όπου τα πάντα κινούσε το δολάριο. Όταν όμως ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, και η Ουάσιγκτον απάντησε κατάσχοντας πάνω από $300 δις της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας, ξάφνου όλα άλλαξαν. Πανικός κατέβαλε τους μη αμερικανούς πλούσιους – κι όχι μόνο τους Ρώσους – που απέκτησαν ξαφνικό ενδιαφέρον για την κινεζική υπερ-οδό χρήματος και δεδομένων.

Να γιατί τον περασμένο Οκτώβριο ο Πρόεδρος Μπάιντεν αποφάσισε να κηρύξει ολοκληρωτικό οικονομικό πόλεμο εναντίον της Κίνας. Το εμπάργκο στα μικροτσίπ ήταν μια κατά μέτωπον επίθεση στην κινεζική Big Tech, με την οποία ο Μπάιντεν  ελπίζει να πληγώσει θανάσιμα το «θεριό» που απειλεί την κυριαρχία της Σίλικον Βάλεϊ και της Γουόλ Στριτ. Τίποτα καλό για την Παγκόσμια Ειρήνη δεν προμηνύεται.

Ποτέ δεν έχουμε βρεθεί τόσο κοντά στο πυρηνικό ολοκαύτωμα όσο σήμερα – σύμφωνα με το Ρολόι Ντούμσνταϊ που έφτιαξαν προειδοποιητικά οι πυρηνικοί επιστήμονες την δεκαετία του 40 που σήμερα δείχνει 100 δεύτερα πριν την συμφορά. Κι αυτό χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψη το άλλο ρολόι, εκείνο που μετρά τις ώρες έως ότου η ανθρωπότητα υπερβεί το σημείο μη επιστροφής από την κλιματική καταστροφή. Και τι κάνει η διεθνής άρχουσα τάξη για να αποτρέψει τις δύο αυτές συμφορές; Ό,τι είναι δυνατόν ώστε για να σπρώξει την ανθρωπότητα μια ώρα αρχύτερα στους δύο αυτούς γκρεμούς. Αυτό κάνουν.

Για αυτό πρέπει να οικοδομήσουμε το Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων που θα εργαστεί προς μια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη.

5. Τι σημαίνει να είμαστε αδέσμευτοι;

Σε αυτό το σημείο, θα βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει να είναι κανείς πολιτικά και ηθικά αδέσμευτος.

Δεν σημαίνει να είναι ουδέτερος. Όπως εξηγήσαμε στην «Διακήρυξη της Αθήνας», είμαστε σταθερά στο πλευρό των θυμάτων εισβολής, κατοχής, βίας – είτε πρόκειται για την Παλαιστίνη είτε για την Δ. Σαχάρα, την Υεμένη, την Ουκρανία. Κι είμαστε οι πρώτοι που ασκούμε κριτική όποτε και όπου καταπατούνται οι ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Το νέο μας Κίνημα Αδεσμεύτων πρέπει να ανακτήσει την έννοια της ελευθερίας από τους δήθεν φιλελεύθερους και ελευθεριάζοντες – από το Περού, όπου σήμερα οι σύντροφοί μας δολοφονούνται στους δρόμους και τις πλατείες, έως το Ιράν, όπου γενναίες γυναίκες, ακολουθούμενες από γενναίους άνδρες – και άπειρα νέα παιδιά – διαδηλώνουν κάτω από το σύνθημα ΓΥΝΑΙΚΑ-ΖΩΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

“Μα ,το καθεστώς του Ιράν», μπορεί να αντιπαραθέσετε «δεν αντιστέκεται στον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό;» Απολύτως. Όμως, μόνο και μόνο επειδή ένα καθεστώς συγκρούεται με τον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό δεν του εξασφαλίζει το δικαίωμα να παραβιάζει τις βασικές ελευθερίες των εκεί συντρόφων μας.

Σε αυτό το σημείο θα επιμείνω: Ένα αυθεντικό Κίνημα Αδεσμεύτων πρέπει να είναι βαθιά διαλεκτικό – π.χ. να είναι ικανό να υπερασπίζεται το Ιρανικό Κράτος από τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις, απειλές και τα εμπάργκο των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα να στηρίζει προοδευτικούς ανθρώπους στο Ιράν που και παλεύουν ενάντια στην εγχώρια θεοκρατική ολιγαρχία και δεν πέφτουν θύματα της προπαγάνδας και της πλεκτάνης της CIA και του Πενταγώνου.

«Και με την Κίνα, τί κάνουμε;», με ρωτούν. Πως θα πρέπει το Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων να αντιμετωπίσει την Κίνα; Με δύο τρόπους, θα πρότεινα:

1. Με σεβασμό, δεδομένου του πραγματικού οικονομικού θαύματος που οφείλεται στον μόχθο και την εφευρετικότητα τόσων ανθρώπων – ένα θαύμα που έχουμε υποχρέωση να υπεραμυνθούμε από τις απειλές του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού και του Νέου Ψυχρού Πολέμου που αυτός εξαπολύει για να διαφυλάξει την επικυριαρχία του. Και,

2. Με διάθεση κριτικής, όχι μόνο με αναφορά στις βασικές ελευθερίες αλλά και σε όρους της ταξικής πάλης εντός της Κίνας: Ο Πρόεδρος Σι υπόσχεται, καιρό τώρα, ότι θα συγκρουστεί με τους κινέζους ραντιέρηδες και καπιταλιστές υπέρ του εργατικού εισοδήματος ακόμα κι αν αυτό σημαίνει εκμηδενισμό των καθαρών εξαγωγών. Κάτι τέτοιο θα ήταν ευεργετικό για την πλειοψηφία των πολιτών της Κίνας – όπως θα ήταν, για τους λαούς της Αφρικής και Ασίας, ένα κούρεμα του των κινεζικών δανείων στις φτωχότερες χώρες. Και οι δύο κινήσεις θα ήταν βήματα προς την Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη που θέλουμε, το άκρως αντίθετο δηλαδή της Σκοτεινής Συμφωνίας υπό την οποία η κινέζικη οικονομία αναπτύσσεται ως τώρα. Έχουμε υποχρέωση να σπρώξουμε το Πεκίνο προς αυτή την κατεύθυνση και να τους ασκούμε δριμεία κριτική όταν αποκλίνουν

6. Ποια Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη θέλουμε;

Μιλάμε για Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη. Πως την φανταζόμαστε; Η οποιαδήποτε μετάβαση σε βιώσιμη οικονομική τάξη απαιτεί ένα πλούσιο Ταμείο Πράσινων Επενδύσεων. Ο φίλος Μπρούνο Ροντρίγκεζ Παρίγια, Υπουργός Οικονομικών της Κούβας, σε πρόσφατη συνάντηση εκπροσώπων της G77+Κίνα προσδιόρισε το ποσό μεταξύ $3,3 & $4,5 τρισ. ετησίως. Δική μου εκτίμηση είναι ότι ο,τιδήποτε κάτω των $10 τρις θα αποδειχθεί κατώτερο των περιστάσεων.

Είναι εφικτό; Τεχνικά και βέβαια είναι. Φανταστείτε μια αναδιαρθρωμένη Παγκόσμια Τράπεζα, υποστηριζόμενη από παγκόσμια ψηφιακή νομισματική μονάδα έκδοσης ενός αναδιαρθρωμένου ΔΝΤ. Φανταστείτε όλες τις εμπορικές και κεφαλαιακές ροές να τιμολογούνται στη βάση αυτής της μονάδας κι ένα 10% των μονάδων αυτών να διατίθεται στην Πράσινη Μετάβαση, ιδίως στις φτωχότερες, ελλειμματικές, χώρες. Ένας διεθνής Πράσινος Κεϋνσιανισμός, με άλλα λόγια.

Όμως, για τους λόγους που μας εξήγησε ο Μιχάλ Καλέτσι πριν πολλές δεκαετίες, ο Κεϋνσιανισμός (οιουδήποτε χρώματος) δεν μπορεί να περπατήσει: Ακόμα κι αν η άρχουσα τάξη πανικοβληθεί και εφαρμόσει Κεϋνσιανές πολιτικές για να σώσει το τομάρι της, τη στιγμή που οι πολιτικές αυτές αρχίσουν να αποδίδουν, και πολύ πριν αποδώσουν ουσιαστικά, η άρχουσα τάξη θα τις εγκαταλείψει επιστρέφοντας σε εκμεταλλευτικές πολιτικές. Είναι την φύση της άρχουσας τάξης να φράζει το δρόμο που οδηγεί ακόμα και στη δική της σωτηρία.

Αυτό σημαίνει ένα πράγμα. Η εφαρμογή των απαραίτητων πράσινων Κεϋνσιανών πολιτικών έχει ένα προαπαιτούμενο που θα μισούσε ο Κέυνς: Την κατάργηση της Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του Κεφαλαίου, το οποίο προτιμά να δει την συντέλεια του κόσμου παρά την εφαρμογή πράσινων Κεϋνσιανών που θα απέτρεπαν την συντέλεια του κόσμου.

Πως θα το πετύχουμε αυτό; Η επανάστασή μας, για να έχει πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει να χρησιμοποιήσει τις τεχνολογίες της Big Tech που μας δίνουν τη δυνατότητα να επικοινωνούμε αλλά και να πλήττουμε την Αυτοκρατορία του Κεφαλαίου – π.χ. η ετήσια καμπάνια της Προοδευτικής Διεθνούς εναντίον της Amazon (#MakeAmazonPay). Δεν είναι όμορφα ειρωνικό πως η Big Tech μας δίνει τη δυνατότητα να συντονιστούμε εναντίον της; Μένει να την χρησιμοποιήσουμε στο πλαίσιο διεθνούς ανατρεπτικού σχεδίου. Μόνο το αδύνατο όνειρο θα μετατραπεί σε προφανές σχέδιο.

Τί σημαίνει όμως, στην πράξη, η ανατροπή της Αυτοκρατορίας του Κεφαλαίου; Πως μπορεί η ανθρωπότητα να επανακτήσει τα λεηλατημένα κοινά αγαθά στη στεριά, στις θάλασσες, στον αέρα, ακόμα και στο διάστημα;

Με δύο τρόπους: Νομοθετώντας ώστε οι εταιρείες να ανήκουν στους εργαζόμενους σε αυτές, στο πλαίσιο της αρχής «ένας-εργαζόμενος-μια- μετοχή-μια-ψήφος». Και καταργώντας το μονοπώλιο των ιδιωτικών τραπεζών στις χρηματικές συναλλαγές.

Τότε, τράπεζες και κέρδος θα εξατμιστούν ως κινητήρια δύναμη των οικονομιών μας καθώς οι τράπεζες θα έχουν χάσει την εξουσία τους και η ιδέα του κέρδους δεν θα βγάζει νόημα όταν οι εργαζόμενοι είναι ισότιμοι ιδιοκτήτες και, συνεπώς, ο διαχωρισμός κέρδους και μισθού καταργείται.

Ο ταυτόχρονος θάνατος της αγοράς μετοχών (του Χρηματιστήριου) και της αγοράς εργασίας, μαζί με την αποψίλωση της δύναμης των τραπεζών, θα αναδιανείμει αυτομάτως τον πλούτο, θα καταστήσει εφικτό το βασικό εισόδημα για όλους και, ως ένα λαμπρό υποπροϊόν, θα εξανεμίσει τα κίνητρα πίσω από τους πολέμους.

Το τέλος της εξουσίας του κεφαλαίου πάνω στην κοινωνία θα επιτρέψει στις κοινότητές μας να αποφασίζουμε συμμετοχικά για την Υγεία, την Παιδεία αλλά και για τις επενδύσεις μας στην διάσωση του πλανήτη από την μεγέθυνση που θυμίζει ιό ο οποίος αναπαράγεται χωρίς ειρμό ή λογική σκοτώνοντας τον φορέα του.

Η αυθεντική δημοκρατία, επί τέλους, θα γίνει εφικτή και θα εφαρμόζεται στις συνελεύσεις πολιτών και εργαζόμενων – όχι πίσω από πόρτες κλειστές όπου συνεδριάζουν μια χούφτα ολιγάρχες.

Ο διττός εκδημοκρατισμός κεφαλαίου και χρήματος ακούγεται ως ένα αδύνατο, ουτοπικό όνειρο – όχι όμως πιο ουτοπικό από το να βασιζόμαστε στο σημερινό σύστημα, ή στον Πράσινο Κεϋνσιανισμό, για τη σωτηρία της ανθρωπότητας – κι ούτε πιο αδύνατο ή ουτοπικό απ’ όσο κάποτε φάνταζε το όνειρο μιας κοινωνίας χωρίς δουλεία ή η ιδέα του «ένα-άτομο-μια-ψήφος». Πρακτικά, ο διττός εκδημοκρατισμός κεφαλαίου και χρήματος δεν είναι τίποτα λιγότερο από το προαπαιτούμενο για την επιβίωση του είδους μας – είναι τόσο απλό.

Αυτοί είναι οι στόχοι του Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων που πρέπει να οικοδομήσουμε. Κι ο απώτερος στόχος;

• Ο τερματισμός της νομιμοποιημένης λεηλασίας ανθρώπων και Γης που πυροδοτεί την κλιματική καταστροφή.

• Τίποτα λιγότερο από την ολοκληρωτική κατάργηση της εξουσίας του κεφαλαίου επί των κοινωνιών των ανθρώπων που υποδαυλίζει την αναξιοπρέπεια και καθιστά τον πλανήτη ακατοίκητο για το είδος μας.

Φίλες, φίλοι, συνοδοιπόροι, σύντροφοι,

Δεν πρόκειται για πρόβα. Ούτε για όνειρο θερινής νυκτός. Αγώνας επιβίωσης του είδους μας είναι. Και, ναι, μπορούμε να τα καταφέρουμε! Μαζί.

The post Η ανατομία του Νέου Ψυχρού Πολέμου, η μετεξέλιξη του καπιταλισμού κι η ανάγκη για ένα Νέο Κίνημα Αδεσμεύτων – Ομιλία στην Κούβα appeared first on Yanis Varoufakis.

Το 2022 μας έφερε πόλεμο, μας έφερε ακρίβεια, νέα υποχώρηση δημοκρατικών θεσμών, νέες κακουχίες για τους πολλούς εν μέσω πανηγυρισμών και απίστευτης αισχροκέρδειας των πολύ λίγων, μας έφερε όμως και κοντά σε ανθρώπους που αντιστέκονται, που οι αγώνες τους μας ενδυναμώνουν, μας εμψυχώνουν έτσι ώστε το 2023 να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε υπέρ των πολλών. Ήδη ο θόρυβος της εκλογομαχίας δεν επιτρέπει νηφάλια εκτίμηση της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Γι’ αυτό καταθέτουμε εδώ την νηφάλια εκτίμηση του ΜέΡΑ25 για την κατάσταση στη χώρα μας και για την κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

1. Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν περισσότερο εξαρτημένη από ό,τι είναι σήμερα.

Ποτέ ο ιδιωτικός και δημόσιος τομέας μας δεν ήταν πιο βαθιά εξαρτημένοι και χρεοκοπημένοι επί της ουσίας. Παράλληλα, ποτέ η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν περισσότερο εξαρτημένη και λιγότερο οικονομικά βιώσιμη από ό,τι είναι σήμερα.

Γιατί λέω ότι ο ελληνικός ιδιωτικός και δημόσιος τομέας είναι πιο εξαρτημένος και πιο χρεοκοπημένος από ποτέ; Ήρθε η στιγμή για σταράτα λόγια. Έχουμε ένα δημόσιο χρέος 400 δισεκατομμυρίων, ένα ΑΕΠ μισό από αυτό σε μια περίοδο κλιμακούμενων επιτοκίων, όταν ξέρουμε ότι στα τέλη της δεκαετίας του 2020, όταν θα έχει τελειώσει η σημερινή πιστωτική κάρτα, την οποία εσείς του ΣΥΡΙΖΑ την ονομάζετε «μαξιλαράκι», θα αναγκαστεί το δημόσιο –όποιος και αν είναι στην εξουσία- σε τεράστια δάνεια για να προβεί στις αποπληρωμές του τείχους του χρέους που έρχεται από το 2028 και μετά.

Θα μου πείτε, ποιός νοιάζεται; Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2020; Νοιάζει τον κόσμο εκεί έξω που δεν αντέχει πλέον να ατενίζει το μέλλον της χρεοκοπίας του, που κουράστηκε. Νοιάζει ακόμα και τους σοβαρούς, τους υπομονετικούς επενδυτές, ξένους και Έλληνες, που μένουν μακριά από τη χώρα, που δεν επενδύουν σοβαρά βλέποντας τι έρχεται στο τέλος της δεκαετίας. Και να ήταν μόνο το υπάρχον χρέος και τα κλιμακούμενα επιτόκια!

Γνωρίζουμε τι σημαίνει μια χώρα, ιδίως σαν την Ελλάδα, να έχει ένα έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών που να τρέχει με ρυθμό 8% ετησίως. Σημαίνει ότι ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας της χώρας μαζί, οι Έλληνες και Ελληνίδες μαζί, ιδιώτες και δημόσιο μαζί, κάθε χρόνο 8% του συνολικού μας εισοδήματος το δανειζόμαστε μόνο και μόνο για να εισάγουμε αυτά που εισάγουμε, χωρίς τίποτα σοβαρό να επενδύεται από αυτά στις παραγωγικές διαδικασίες του μέλλοντος, για παράδειγμα το πράσινο υδρογόνο. Να γιατί λέω ότι ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν περισσότερο εξαρτημένη από ό,τι είναι σήμερα.

Και τι απαντούν οι του μνημονιακού τόξου σε αυτή την πραγματικότητα; Τίποτα απολύτως. Απλά βασίζονται στη γενναιοδωρία των δανειστών (κρατών και ιδιωτών). Λένε και ξαναλένε ότι η καλή Ευρώπη έχει λύσει το πρόβλημά μας, βάζει πλάτη. Για τώρα βάζει πλάτη, υπό αποπνικτικούς όρους βεβαίως για την παραγωγική βάση της χώρας. Για παράδειγμα έχουμε 24% ΦΠΑ σε μια σπασμένη χώοικονομίαρα, κόκκινα δάνεια που καταρρακώνουν την κοινωνία και μεταφέρουν τον πλούτο των μικρομεσαίων στα Cayman Islands, χρηματιστήρια ενέργειας που στεγνώνουν την όποια ρευστότητα υπάρχει εκεί έξω, νοικοκυριών και μικρομεσαίων, υπέρ κάποιων συγκεκριμένων ολιγαρχών.

Το κοινό αφήγημα Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το πρόβλημα του χρέους είναι λυμένο και απλά τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος το έλυσε, αν το έλυσε ο κ. Βαγγέλης Βενιζέλος με τον κ. Αντώνη Σαμαρά, με το PSI, αν το έλυσε ο κ. Τσίπρας με το τρίτο και το τέταρτο μνημόνιο, αν το έλυσε η «Μητσοτάκης ΑΕ»

Αυτό το αφήγημα, ότι έχει λυθεί το πρόβλημα του χρέους, βασίζεται στην απατηλή πίστη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματικά το έχει λύσει και ας δανειζόμαστε 8% του ΑΕΠ κάθε χρόνο. Ότι η καλή Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ξένοι τραπεζίτες θα στηρίζουν εσαεί τα αρπακτικά του ιδιωτικού μας τομέα που μετατρέπουν αυτά τα νέα δάνεια σε νέους χάρτινους πύργους την ώρα που το πτωχευμένο κράτος μας προσποιείται ότι δεν είναι πτωχευμένο επιδοτώντας τους ολιγάρχες της ενέργειας, των σούπερ μάρκετ, αυτούς που πήραν τα αεροδρόμιά μας, την Aegean, για να μην πω και για τους αυτοκινητόδρομους.

2. Επιστροφή στο… 2007

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία στηρίζεται το μνημονιακό κατεστημένο για τα δανεικά και αγύριστα, είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία αυτό το κράτος και ο ιδιωτικός τομέας, πριν από το 2010, στηριζόταν και για εκείνα τα δανεικά και αγύριστα; Μέχρι που κάποια στιγμή οι γαλλογερμανικές τράπεζες  σταμάτησαν να δανείζουν με αποτέλεσμα την κατάρρευση τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα και βέβαια μια ανθρωπιστική κρίση που συνεχίζεται σήμερα με τη Νέα Λιτότητα που έχει τη μορφή της ακρίβειας των τιμών που μαστίζει τους ανθρώπους μας εκεί έξω.

Το θλιβερό είναι ότι, όπως το 2007 έτσι και σήμερα, το ελληνικό κατεστημένο δεν αναρωτιέται έστω και μια στιγμή ποια είναι η κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάνω στην οποία στηρίζεται για αυτά τα δανεικά και αγύριστα. Αρνούνται να συνειδητοποιείσουν ότι ποτέ η Ευρώπη δεν ήταν περισσότερο εξαρτημένη και λιγότερο βιώσιμη από ό,τι είναι σήμερα. Ότι το οικονομικό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει καταρρεύσει. Ότι ποτέ τόσο ο ευρωπαϊκός Βορράς, όσο και ευρωπαϊκός Νότος δεν ήταν λιγότερο ικανοί να προωθούν τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης.

3. Η ακύρωση της ΕΕ ιδωμένη μέσα από το πρίσμα του πολέμου στην Ουκρανία

Όποια ή όποιος ενδιαφέρετε να δει γιατί η Ευρώπη ηττάται κατά κράτος αυτή τη στιγμή που μιλάμε, σκεφτείτε το εξής. Κάποια στιγμή, ελπίζω πολύ σύντομα, θα αρχίσουν ειρηνευτικές διαδικασίες για τον πόλεμο στην Ουκρανία, είτε κρυφές, είτε δημόσιες, αλλά ελπίζουμε να αρχίσουν, και στις οποίες βεβαίως θα πρωτοστατήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ίσως η Κίνα, ίσως η Ινδία. Στις συνομιλίες αυτές, οι ΗΠΑ απαιτήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας με τουλάχιστον ένα τρισεκατομμύριο ευρώ. Είναι η εκτίμηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, όχι η δική μου.

Ερώτημα: Ποιος θα εκπροσωπήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτές τις συνομιλίες; Ηκ. Φον Ντερ Λάιεν, η οποία δεν εκπροσωπεί κανέναν; Αυτή τη στιγμή τόσο ο κ. Μακρόν, όσο και ο κ. Σολτς δεν έχουν τη στήριξη της Πολωνίας, των χωρών της Βαλτικής, της Φιλανδίας, της Σουηδίας για να εκπροσωπήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και παράλληλα είναι δυνατόν να εκπροσωπηθεί η Ευρωπαϊκή ένωση όταν της ζητάτε να πληρώσει ένα τρισεκατομμύριο χωρίς το Παρίσι και τη Ρώμη.

Εκεί καταλήξαμε: Σε φορολόγηση των ευρωπαίων πολιτών και τεράστιες δαπάνες χωρίς εκπροσώπηση των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο φόρουμ που θα αποφασιστεί αυτή η χρηματοδότηση.

Πέραν του ότι αυτό είναι εξευτελιστικό για τους λαούς της Ευρώπης, είναι και μια τεράστια βόμβα στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μία περίοδο αυξανόμενων επιτοκίων, με μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που πιέζεται σήμερα να αρχίσει να πουλάει, όχι να αγοράζει ή να μην αγοράζει, τα κρατικά ομόλογα που έχει ήδη αγοράσει, με το γερμανικό βιομηχανικό μοντέλο να είναι παρελθόν λόγω της τιμής της ενέργειας, και βεβαίως των προβλημάτων που έχει με τις εξαγωγές στην Κίνα λόγω της πολιτικής της Ουάσιγκτον ενός Νέου Ψυχρού Πολέμου.

Ο κ. Σολτς πρότεινε νέο ευρωπαϊκό δανεισμό. Κι οι εδώ υποτακτικοί (που μας λυδωρούσαν όταν προτείναμε κοινό ευρωπαϊκό χρέος – ευρωομόλογο) χειροκροτούν. Χειροκροτούν επειδή δεν καταλαβαίνουν ότι αυτός ο νέος ευρωπαϊκός δανεισμός δεν θα έχει στόχο την μεταφορά πόρων στις ελλειμματικές χώρες αλλά το αντίθετο: στήριξη της καταρρέουσας γερμανικής βιομηχανίας!

Σε μια τέτοια περίοδο εξευτελισμού και κατακερματισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς κάποιον τουλάχιστον να είναι στο τιμόνι της, αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξαναγκαστεί από την Ουάσιγκτον να πληρώσει και τα σπασμένα στην Ουκρανία, την ανοικοδόμηση, αλλά επιπλέον να διαθέσει ένα μεγάλο κομμάτι των κονδυλίων της κοινής αγροτικής πολιτικής στους Ουκρανούς αγρότες. Τόλμησαν ποτέ τα μεγάλα κόμματα να το πουν αυτό στους Έλληνες αγρότες;

4. Η αυξανόμενη εξάρτηση από την όλο και πιο εξαρτημένη ΕΕ υπαρξιακή απειλή για την Ελλάδα

Το ελληνικό κατεστημένο κάνει την καταστροφική επιλογή να βασίζει το μέλλον αυτής της χώρας στην συγκινητική πίστη ότι τα εξωφρενικά χρέη του ελληνικού δημοσίου και του ελληνικού ιδιωτικού τομέα θα συνεχίζει στο διηνεκές να τα στηρίζει μια Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαναγκάζουν να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, όχι για να βρει δισεκατομμύρια, αλλά για να βρει τρισεκατομμύρια – μια Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας η Κεντρική Τράπεζα είναι εξαναγκασμένη να περιορίζει τη ρευστότητα –  μια Ευρώπη στην οποία στο μόνιμο ρήγμα μεταξύ βόρειας και νότιας Ευρώπης έχει προστεθεί τώρα το ρήγμα μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ευρώπης.

Το ΜέΡΑ25 προειδοποιούσε πριν το 2019 και προειδοποιεί και τώρα, το 2023, τα τρία κόμματα του μνημονιακού τόξου: Η επιλογή σας της όλο και μεγαλύτερης εξάρτησης από τη «γενναιοδωρία» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αυτό το μόνιμο «ναι σε όλα», σε αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί υπαρξιακό κίνδυνο για τη χώρα μας.

Εν μέσω πανδημίας, το ΜέΡΑ25 ήμασταν το μοναδικό κόμμα που αναλύαμε τους λόγους για τους οποίους τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης όχι μόνο θα πάνε στους ολιγάρχες, αλλά δεν θα προσφέρουν τίποτα πανευρωπαϊκά στην υπόθεση της δημοσιονομικής και πολιτικής ένωσης.

Αντ’ αυτού προτείναμε πράγματα που θα είχαν δώσει πραγματικές ανάσες, όχι μόνο στο δικό μας το λαό, αλλά και στους Γερμανούς εργαζόμενους; Θυμάστε, για παράδειγμα, τα 2000 ευρώ που είχαμε προτείνει για κάθε οικογένεια, όπως είχε κάνει ο Μπάιντεν και ο Τραμπ, ποσό το οποίο θα το πληρωνόταν κατευθείαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ή το ευρωομόλογο έκδοσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με το οποίο προτείναμε ένα σοβαρό μέρος του εθνικού δημόσιου χρέους ανά την Ευρώπη, όχι μόνο του Ελληνικού, θα μετατρεπόταν σε ευρωπαϊκό;

Σήμερα, τουλάχιστον κεκλεισμένων των θυρών, ακόμα και οι προϊστάμενοι του μνημονιακού μας τόξου, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, συμφωνούν με αυτά που έλεγε το ΜέΡΑ25. Παραδέχονται ότι εκείνες οι προτάσεις θα ήταν ευεργετικές, αντίθετα με αυτά που κάνανε με το Ταμείο Ανάκαμψης. Είναι, βέβαια, προπονημένοι σε αυτά τα mea culpa oι προϊστάμενοί των μνημονιακών στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στη Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο. Αραδιάζουν κι ένα mea culpa, αφού έχουν πλήξει τους λαούς της Ευρώπης, εφόσον βέβαια ένα mea culpa δεν κοστίζει τίποτα στους ολιγάρχες που κινούν τα νήματα τους.

5. Το βέτο του Κ. Μητσοτάκη στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Ο μόνος τρόπος να αποφευχθούν αυτά τα εγκλήματα κατά των πολλών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τα οποία μετά λένε mea culpa -να αποδεχθούν πριν γίνουν- είναι το βέτο. Χωρίς βέτο στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, με το «ναι σε όλα», η Ελλάδα θα γίνεται όλο και λιγότερο βιώσιμη εντός μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κι αυτή θα γίνεται όλο και λιγότερο βιώσιμη. Ακριβώς, δηλαδή, ό,τι έγινε.

Για αυτήν την πρόταση μας για άσκηση βέτο στα ευρωπαϊκά συμβούλια ένας Θεός ξέρει ττι ευφάνταστους τρόπους βρήκε η εγχώρια ολιγαρχία να μας δαιμονοποιήσει. Έως ότου ήρθε ο Κυριάκος Μητσοτάκης! Ο οποίος, ξεχνώντας το μόνιμο τροπάρι ότι μόνο ψεκασμένοι, αντιευρωπαϊστές μιλάνε για βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άσκησε… βέτο στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Υπέρ ποίων; Υπέρ του Αλαφούζου, του Βαρδινογιάννη και των λοιπών δυνάμεων του εφοπλιστικού χώρου!

Άσκησε βέτο για πράγματα που θα έκαναν καλό στους πολλούς εδώ στην Ελλάδα, στους πολλούς στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Ισπανία ακόμη και στην Ολλανδία. Ούτε κατά διάνοια. Μια φορά άσκησε βέτο και αυτό υπέρ των πιο παρασιτικών προσοδοκυνηγών, πολλοί εκ των οποίων όχι μόνο δεν ζουν στην Ελλάδα, δεν ζουν καν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ιδίως μετά το Brexit, ξέρουμε πού ζουν, στο Λονδίνο.

6. Το διακύβευμα της συγκυβέρνησης που εκκολάπτεται 

Από τις μεγαλύτερες απειλές για τον κοινοβουλευτισμό είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος από τα αστικά κόμματα εξουσίας για το τι μέλλει γενέσθαι μετά τις επικείμενες εκλογές. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να χαϊδεύουν τα αυτιά των πολλών, των κατατρεγμένων, την ώρα που δίνουν τα διαπιστευτήρια στους ολιγάρχες παρακαλώντας για την εύνοια τους.

Ένα μόνο ενδιαφέρει όσον αφορά τις επερχόμενες εκλογές το διευθυντήριο – τη γνωστή τρόικα Βρυξελλών, Φραγκφούρτης, Βερολίνου από την μία  μεριά και της Ουάσιγκτον από την άλλη: Να προκύψει μια συγκυβέρνηση που να συνεχίζει το μόνιμα αδιέξοδο «ναι σε όλα». Αυτό τους ενδιαφέρει και το μόνο που νοιάζει τα στελέχη του πολιτικού προσωπικού αυτού του «ναι σε όλα» είναι μια καρεκλίτσα σε μια κυβερνησούλα όσο πιο κοντά στο Μαξίμου γίνεται.

Σε αυτό τον απρόβλεπτο κόσμο ένα πράγμα μπορούμε να προβλέψουμε: Ότι η επιδείνωση της ευρωπαϊκής κρίσης είναι εδώ, ότι στα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας το γνωρίζουν αυτό, ότι η επόμενη ελληνική συγκυβέρνηση θα πρέπει να διαχειριστεί τις τραγικές επιπτώσεις αυτής της επιδείνωσης με νέα λεηλασία της πλειοψηφίας των Ελλήνων, και ότι οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι η ίδια ντόπια και ξένη ολιγαρχία που σήμερα αισχροκερδίζει από τον πληθωρισμό και τη χυδαία εκμετάλλευση μικρομεσαίων και μισθωτών.

7. Η πρόσκληση του ΜέΡΑ25 σε προεκλογικό, προγραμματικό διάλογο  

Μπροστά σε αυτή την ζοφερή προοπτική το Μέρα25 προτείναμε διάλογο με όσους, κατά δήλωσή τους, αυτοχαρακτηρίζονται προοδευτικοί. Ακόμα και στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους το προτείναμε βέβαια επειδή τους έχουμε εμπιστοσύνη. Τους το προτείναμε από σεβασμό στους προοδευτικούς ανθρώπους που εξακολουθούν να τους ακολουθούν. Εκείνοι επέλεξαν να κλείσουν την πόρτα σε αυτό το διάλογο, παραπέμποντας μας για μετά τις εκλογές – δηλαδή όταν μόνο τις καρεκλίτσες και τα αυτοκίνητα μπορούμε να μοιράσουμε, κάτι που, βέβαια, δεν μας ενδιαφέρει.

Απλό το μήνυμά μας προς τους προοδευτικούς ανθρώπους που εξακολουθούν να βρίσκονται στον  ΣΥΡΙΖΑ: Η ηγεσία σας επέλεξε ως μοναδικό συνομιλητή σας το διαπλεκόμενο ΠΑΣΟΚ που θεωρεί κατόρθωμα του και προσφορά μεγάλη, μεγίστη στη χώρα ότι μας έβαλαν αλυσοδεμένους στο πρώτο μνημόνιο, ένα κόμμα για το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου θα ντρεπόταν σήμερα – όχι βέβαια όσο ντρέπεται αυτό το κόμμα για τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Το μήνυμα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, και βέβαια του ΚΚΕ (το οποίο για πασχίζει να μας δαιμονοποιεί ως αναχώματα του συστήματος) ελήφθη. Εμείς προχωρήσαμε το διάλογο με το αγωνιστικό κομμάτι της Αριστεράς που δεν το βάζει κάτω, με ανθρώπους ανένταχτους, τίμιους, άσπιλους, με πατριώτες που δεν αντέχουν να βλέπουν τη δέσμια Ελλάδα σε αυτή τη δέσμια Ευρωπαϊκή Ένωση.

8. Γιατί το 2023 βρίσκει το ΜέΡΑ25 ενισχυμένο

Το 2023 θα φέρει το ΜέΡΑ25 ενισχυμένο στη Βουλή και την πρώτη φορά και τη δεύτερη και την τρίτη αν υπάρξει. Ο λόγος;

Επειδή αυτή τη φωνή την θέλει ο λαός στη Βουλή να κατονομάζει τους ολιγάρχες, και να καταθέτει ρεαλιστικές, λυτρωτικές, άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις κόντρα στις ολιγαρχικές πολιτικές που πάλι θα αιτιολογούνται ως ευρωπαϊκές απαιτήσεις, και άρα μονόδρομος.

Επειδή ο κόσμος που άκουσε την φωνή του ΜέΡΑ25, παρά την φίμωσή μας από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης όλα αυτά τα χρόνια, εκτιμά το κόμμα που θα διατρανώνει, μέσα κι έξω από τη Βουλή, ένα ρεαλιστικό όραμα διαφορετικό από το δικό σας δυστοπικό όραμα μιας εξαρτημένης ερημοποιούμενης Ελλάδας εντός μιας όλο και πιο αντιδραστικής, πιο κατακερματισμένης, πιο πολεμοχαρούς και εξαρτημένης από το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον Ευρώπης.

Θέλει ένα κόμμα που κρατά ζωντανή την ελπίδα ότι το Κοινοβούλιο μπορεί να είναι χρήσιμο για το λαό μας κι όχι μόνο για όσους ξεπουλάνε την ελπίδα για ένα officio.

 Το 2023 θα μας ξαφνιάσει ευχάριστα, όχι επειδή η κρίση θα θεραπεύσει τον εαυτό της, αλλά επειδή ο προοδευτικός, αγωνιστικός κόσμος θα αποδείξει ότι δεν είναι στην τσέπη όσων τον λεηλατούν και παράλληλα, την ίδια στιγμή, του λένε ότι είναι αυταπάτη η ρεαλιστική εναλλακτική στη συνθηκολόγηση με τη λεηλασία του.

The post Η εκτίμηση του ΜέΡΑ25 για την κρίσιμη εκλογική χρονιά που αρχίζει appeared first on Yanis Varoufakis.

This will be the year that Europeans realize the designed irrelevance of the European Union. The quagmire in Ukraine’s killing fields will bring on the realization of the need for a diplomatic process to end the war, but also the realization that the EU is radically incapable of playing any significant role in it. Who will represent Europe in these talks? The EU’s eastern and Nordic governments trust neither Paris nor Berlin – without whom, however, there can be no EU role.

On the economic front, the German mercantilist economic model will remain broken even as inflation abates – with dire repercussions for a eurozone still reliant on German surpluses. Europe’s deepening economic and geopolitical woes will, naturally, reinforce America’s hegemony and, with it, exacerbate its chosen policy of escalating a new cold war with China. Caught up in all this, humanity will be spending another year not investing in the green transition on which our species’ future hinges.

For the Project Syndicate site, and the predictions for 2023 by other contributors, click here.

The post My prediction on what 2023 will bring – Project Syndicate appeared first on Yanis Varoufakis.

On behalf of DiEM25, greetings and Happy New Year. 2022 brought us a hideous War and crippling price hikes. 2022 brought environmental disaster closer to home and varieties of neofascism at our door. 2022 was the year our dire predictions about Europe’s failures and the world’s slide into a New Cold War were confirmed. But, at the same time, 2022 brought us closer to good people resisting creatively and, in so doing, generating precious hope. I hope and trust that 2023, despite awful omens, will open up new vistas of cooperation and peace. That 2023 will empower us to do important things together. Because, as an old comrade said once, the necessary struggles are never futile

Happy New Year. And Carpe DiEM25!

The post After an eventful 2022, what can we expect from 2023? DiEM25 New Year’s message appeared first on Yanis Varoufakis.

Ο Προϋπολογισμός που καταθέσατε είναι μια κωδικοποίηση ενός αφηγήματος success story με το οποίο θα πορευθείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, θα πορευθεί ο κ. Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Και το success story στο οποίο βασίζεστε έχει μια απλή λογική. Το είπε και ο κ. Γεραπετρίτης πριν. Θα πείτε «είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια σειρά από πολλαπλές εισαγόμενες κρίσεις, γεωπολιτικά, πανδημία, πόλεμος, πληθωρισμός και παρόλα αυτά πετύχαμε να νοικοκυρέψουμε το δημόσιο ταμείο». Αυτό θα πείτε. Θα χρησιμοποιήσετε άλλη μια φορά το αφήγημα της μείωσης του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια ακριβή επιδοματική πολιτική λόγω πανδημίας, λόγω πληθωρισμού. Και βεβαίως θα εστιάσετε, όπως το κάνετε εδώ και καιρό σε επενδύσεις μεγάλες οι οποίες δίνουν μια δυναμική στην ελληνική οικονομία. Νομίζω, κύριε Υπουργέ, ότι αυτό είναι λίγο πολύ το αφήγημά σας. Θεωρώ ότι δίκαια το αποτυπώνω.

Από τη μια μεριά θα θέσετε στους πολίτες την ανάμνηση των πολλαπλών εισαγόμενων κρίσεων και θα πείτε ότι παρά το γεγονός ότι είχατε αυτές τις εισαγόμενες πολλαπλές κρίσεις τα πήγατε καλά. Η αλήθεια; Σας έσωσαν οι εισαγόμενες πολλαπλές κρίσεις. Στον covid-19 και στον εισαγόμενο πληθωρισμό έχετε ιερή υποχρέωση. Θα έπρεπε να τους κάνετε εικόνισμα. Να τα πάρουμε ένα-ένα;

Το νοικοκύρεμα του δημόσιου ταμείου. Σας ήρθαν κουτί τόσο ο covid-19 και η πανδημία, όσο και ο πληθωρισμός, όσο και ο Βλαντιμίρ Πούτιν γιατί μαζί αυτά τα τρία, αυτές οι τρεις δυνάμεις, τίναξαν στον αέρα το γερμανικό βιομηχανικό μοντέλο και μαζί του το ευρωζωνικό πακέτο, το λεγόμενο σύμφωνο σταθερότητας. Κι έτσι για πρώτη φορά μετά το 2010 οι τροϊκανοί έλυσαν τα λουριά ελληνικής Κυβέρνησης. Ξοδέψτε, ξοδέψτε, ξοδέψτε. Κι έτσι ξοδέψατε 50 δισεκατομμύρια μέσα σε δύο χρόνια. Το ένα τέταρτο του ΑΕΠ ξοδεύτηκε. Κάθε ομόλογο που εκδίδατε, κύριε Σταϊκούρα, το αγόραζε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ας αφήσουμε αυτά για τις αγορές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η κ. Λαγκάρντ ήταν από πίσω. Έτσι το χρέος πήγε στα 400 δισεκατομμύρια, την ώρα που κατέρρεε το ΑΕΠ. Κάποια στιγμή έπεσε και κάτω από 170 δισεκατομμύρια.

Πάμε τώρα στις επενδύσεις. Ναι, υπάρχουν επενδύσεις. Σε ακίνητα. Οι επενδύσεις που γίνονται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φίλες και φίλοι που μας ακούτε, αν μας ακούτε εκεί έξω, είναι σχεδόν όλες σε ακίνητα. Παρατηρούμε σε όλη την επικράτεια, στις πόλεις, στα χωριά, στην περιφέρεια, ένα απίστευτο γενικό ξεπούλημα ακινήτων. Γιατί; Ο λόγος κι αυτός είναι εισαγόμενος σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας και αργότερα, το λεφτόδεντρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δημιούργησε 5 τρισεκατομμύρια περίπου τα οποία έπεσαν μέσα στους κυκεώνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος και κατέληξαν να ανεβάζουν τη ζήτηση για ακίνητα σε όλη την Ευρώπη, από το Βερολίνο μέχρι την Κρήτη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ήρθαν κι εδώ και έτσι υπάρχει μία πολύ σημαντική αύξηση των επενδύσεων σε ακίνητα. Χαίρεστε.

Οι επενδύσεις σε ακίνητα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αντιπαραγωγικές φούσκες. Δεν είναι μόνο ότι δεν κάνουν καλό, κάνουν κακό. Γιατί όσο φουσκώνουν οι τιμές των ακινήτων καταστρέφουν παραγωγικές δυνατότητες αυτής της χώρας. Γιατί όταν ανεβαίνουν τα ενοίκια και δεν μπορεί ένας νέος επιστήμονας, μία καθηγήτρια, μία νοσοκόμος, ένας νοσηλευτής να βρουν κάπου να νοικιάσουν για να μπορέσουν να παράξουν κοινωνικό και οικονομικό έργο, αυτό μειώνει, συρρικνώνει, δεν αυξάνει την παραγωγική δυνατότητα της χώρας. Όσο φουσκώνουν, λοιπόν, καταστρέφουν παραγωγικές δραστηριότητες. Κι όταν θα σκάσουν, ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Γιατί θα συμπαρασύρουν μαζί ιδιωτικό και δημόσιο τομέα πιο βαθιά στη μαύρη τρύπα του απύθμενου χρέους. Αλλά εσάς τι σας νοιάζει; Μέχρι τότε θα έχετε απομακρυνθεί από το ταμείο. Έτσι; Δεν θα είστε Κυβέρνηση.

Βλέπω κάποιους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας να με κοιτάνε περίεργα. Να σας βοηθήσω. Πείτε μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε τι θα βοηθήσει το δημόσιο ταμείο σήμερα αν ένα ξένο fund έρθει, όπως γίνεται συνέχεια και αγοράσει μια πολυκατοικία εδώ παραέξω, στο Κουκάκι για παράδειγμα, το οποίο γίνεται πολύ συχνά και τη μετατρέπει σε airbnb. Πώς θα βοηθηθεί το δημόσιο ταμείο ή ελληνική οικονομία; Θα αυξήσει τα ενοίκια για τους ντόπιους χωρίς καμία νέα θέση εργασίας. Και τα κέρδη, οι πρόσοδοι από το airbnb θα καταλήξουν στο εξωτερικό. Πείτε μου, πώς βοηθιέται η ελληνική οικονομία όταν έρχεται πάλι ένα ξένο fund ή κάποιος από το Ισραήλ, από την Ουκρανία, από κάπου, δεν έχει σημασία και αγοράζει αγρούς, όπως γίνεται κατά κόρον στη Θεσσαλία, στη δυτική Μακεδονία στην Πελοπόννησο. Αγοράζουν αγροτική γη. Πώς βοηθάει το γεγονός ότι παύει να καλλιεργείται αυτή η γη και σε αυτή τη γη τοποθετούνται φωτοβολταϊκά, το ρεύμα των οποίων ο κόσμος, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πολίτες, το αγοράζουμε σαν να παρήχθη από το πιο ακριβό εισαγωγής από το Τέξας υγροποιημένο φυσικό αέριο.

Είναι τζίφος οι επενδύσεις στις οποίες βασίζετε το αφήγημα της δυναμικής οικονομίας που παραδίδετε. Οι σοβαροί, πραγματικοί, οι υπομονετικοί επενδυτές δεν έρχονται στην Ελλάδα. Και δεν έρχονται για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί ξέρουν ότι με ένα τηλέφωνο του κ. Περιστέρη, του κ. Μελισσανίδη, του κ. Βαρδινογιάννη εσείς θα τους μπλοκάρετε την επένδυση.

Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί ξέρουν ότι το 2030, 2031, 2032 -αυτή είναι η παρακαταθήκη που αφήσατε εσείς του ΣΥΡΙΖΑ με το 4ο μνημόνιο του Αυγούστου του 2018- το δημόσιο ταμείο θα βογγά από τις αποπληρωμές στην Τρόικα ιδίως τώρα με την αύξηση των επιτοκίων. Θα υπάρξει νέα διαπραγμάτευση. Οι υπομονετικοί σοβαροί επενδυτές το προβλέπουν αυτό. Προβλέπουν τα νέα μέτρα που θα έρθουν, τα νέα προαπαιτούμενα για να γίνει η νέα αναδιάρθρωση του χρέους το 2032, οπότε και θα γίνει.

Το ασφαλιστικό στο μεταξύ θα απαιτεί περισσότερους δημόσιους πόρους γιατί το ταμείο των δημόσιων ταμείων είναι μείον. Νέος οχετός κόκκινων δανείων αυτή τη στιγμή που μιλάμε δημιουργούνται σε όλη την επικράτεια της χώρας. Το ασφαλιστικό κενό. Όλα αυτά εγγυώνται το βάθεμα της μονιμοποιημένης ελληνικής χρεοκοπίας. Εγγυώνται την υπερφορολόγηση στο μέλλον, την αποεπένδυση. Και βέβαια το συνεχιζόμενο φευγιό των νέων ανθρώπων μας. Συνεχίζεται το Brain Drain, όχι μόνο δεν έχει επιστροφή αλλά επιτείνεται και επιταχύνεται. Ένα Brain Drain το οποίο δεν το υποκαθιστούν οι ψηφιακοί νομάδες που έρχονται στη χώρα οι οποίοι δουλεύουν σε εταιρείες στο εξωτερικό που δεν θα επενδύσουν ποτέ σε αυτή τη χώρα. Αυτά για την επενδυτική αναγέννηση την οποία ευαγγελίζεστε. Φούσκα ήταν που δημιούργησε το λεφτόδεντρο της Φρανκφούρτης. Τίποτα περισσότερο.

Και τώρα, κύριε Σταϊκούρα, που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περνάει από την ποσοτική χαλάρωση στην ποσοτική σύσφιξη, θα δείτε τι έχει να γίνει με τις φούσκες των ακινήτων για τις οποίες θριαμβολογείτε.

Βέβαια, στο μεταξύ, η διεθνής συγκυρία σάς έκανε και ένα άλλο μεγάλο δωράκι: Είναι ο ειλεός που έπαθαν οι εφοδιαστικές αλυσίδες στη διάρκεια της πανδημίας, μαζί με την εγκληματική εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, που δημιούργησαν μαζί αβάσταχτο πληθωρισμό. Γιατί αναφέρομαι στον πληθωρισμό ως ένα δωράκι στην ανώνυμη εταιρεία σας, τη Μητσοτάκης ΑΕ; Να σας πω γιατί. Ο κόσμος γνωρίζει ότι αυτό για το οποίο εσείς θριαμβολογείτε, που είναι η μείωση του δημοσίου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, βαθαίνει τη χρεοκοπία του ελληνικού δημοσίου.

Γιατί, κύριε Σταϊκούρα, το ξέρετε καλά και το ξέρω ότι το ξέρετε. Θα ήταν καλό να το πείτε κιόλας. Όταν αυξάνεται ο παρονομαστής του λόγου χρέους – ΑΕΠ, προφανώς, το κλάσμα μειώνεται. Όμως, όταν ο παρονομαστής, το ΑΕΠ της χώρας, αυξάνεται λόγω πληθωρισμού, όταν έχεις 10% πληθωρισμό αυτό δεν σημαίνει ότι η δυνατότητα του δημοσίου να φορολογεί στο διηνεκές και να αποπληρώνει αυξάνεται και αυτή 10%. Άρα, παραπλανά το ποσοστό χρέους όσον αφορά τη δυνατότητα του ελληνικού δημοσίου να αποπληρώνει το χρέος και ας μειώνεται το δημόσιο χρέος ως λόγος, ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Αυτό είναι ένα βασικό τοξικό ψεύδος, το οποίο είναι θεμέλιος λίθος του προϋπολογισμού σας. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα εφαρμοστεί, οπότε δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι στο πλαίσιο της προπαγάνδας σάς δίνει ένα επιχείρημα, το οποίο όμως στερείται οποιασδήποτε επαφής με την πραγματικότητα του κόσμου εκεί έξω και της δυνατότητας του δημόσιου ταμείου να σηκώσει αυτό το δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος των 400 δισεκατομμυρίων που αφήνετε πίσω σας.

Ο πληθωρισμός δεν είναι μόνο δωράκι στην Μητσοτάκης ΑΕ ως Κυβέρνηση, αλλά είναι και ένα δωράκι στους μετόχους της Μητσοτάκης ΑΕ, στους ολιγάρχες που σας κρατάνε στα πράγματα.

Γιατί; Γιατί τους δίνει μια εξαιρετική ευκαιρία να επιδοθούν στο αγαπημένο τους άθλημα, που δεν είναι το ποδόσφαιρο, είναι η αισχροκέρδεια, στην ενέργεια, στα σούπερ μάρκετ, τράπεζες. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αυτό που διάβαζα ότι είχατε μία ενδιαφέρουσα συνομιλία με τους τραπεζίτες, όπου ο ίδιος είπατε -δεν θα χρησιμοποιήσω τη λέξη που αναφέρεται στον Τύπο- ότι είχατε μια έντονη συζήτηση μαζί τους. Τι να την κάνετε την έντονη συζήτηση μαζί τους; Έχετε παραδώσει τις τράπεζες σε αρπακτικά ταμεία, σε hedge funds, την Πειραιώς σ’ έναν εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου, στον κύριο Τζον Πόλσον -που θα έπρεπε να είναι φυλακή αν δεν τον είχε αφήσει ο Ομπάμα ελεύθερο- και πάτε και τους μιλάτε με έντονο τρόπο.

Τι περιμένετε ότι θα κάνουνε; Προφανώς δεν πρόκειται να αυξήσουν τα επιτόκια καταθέσεων την ώρα που αυξάνουν, σαν να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα, τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων, των πιστωτικών καρτών, των εμπορικών δανείων.

Σιγά μη δώσουν χρήματα στους μικρομεσαίους. Εσείς οι ίδιοι βάλατε όλο το Ταμείο Ανάκαμψης μέσα από το τραπεζικό σύστημα που ξέρετε ότι δεν θα δώσει ούτε δεκάρα τσακιστή στους μικρομεσαίους.

Κι έτσι, μέσα από την αισχροκέρδεια στην ενέργεια, στα σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες, στα κόκκινα δάνεια, γεννιέται η απόγνωση του κόσμου εκεί έξω. Για σας, αυτό δεν είναι παρά μία μεγάλη ευκαιρία, για τον παλαιοκομματικό λαϊκισμό που χαρακτηρίζει την παράταξή σας πατροπαράδοτα. Να και τα επιδόματα, λοιπόν. Τη μερίδα του λέοντος των επιδομάτων την παίρνουν ως μερίσματα οι μέτοχοι της Μητσοτάκης ΑΕ.

Θέλετε ορισμένα παραδείγματα; Να σας θυμίσω, μέσα στην πανδημία θυμάστε ότι δώσατε 170 με 180 δισεκατομμύρια στην FRAPORT για να την αποζημιώσετε για διαφυγόντα κέρδη! Κέρδη, όχι για να μην κλείσει! Αλλά της δώσατε τα κέρδη τα οποία θα έβγαζε αν δεν υπήρχε πανδημία. Αν είναι δυνατόν! Σε ποιον επιχειρηματία το κάνατε αυτό στην Ελλάδα; Το κάνατε στην Aegean και στη FRAPORT. Αυτό είναι.

Αναφέρθηκα και στο Ταμείο Ανάκαμψης. Όλο αυτό το χρήμα για το οποίο μας είχατε σπάσει τα νεύρα τόσον καιρό να θριαμβολογείτε για τα Ταμεία Ανάκαμψης, όλο αυτό πηγαίνει σε πενήντα εταιρίες, οι οποίες δεν πρόκειται ούτε να κουνήσουν καν τη βελόνα της αναπτυξιακής δυναμικής της χώρας. Μόνο πενήντα μικρομεσαίοι θα πάρουν χρήματα από αυτό το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης.

Τι να πω για το ψευτοπλαφόν που υποτίθεται ότι βάλατε στους παραγωγούς ενέργειας, όταν τα παίρνετε από τη μία τσέπη της CVC ΔΕΗ και τα δίνετε στην άλλη τσέπη της CVC ΔΕΗ – πάροχος; Και βεβαίως, επειδή παίρνοντας χρήματα από τη μία τσέπη της CVC και βάζοντάς τα στην άλλη, δεν πετυχαίνετε τίποτα όσον αφορά τη μείωση των τιμών, πηγαίνετε στην κυρία Λαγκάρντ να δανειστείτε τεράστια ποσά για να επιδοτείτε, όχι τους πολίτες, αλλά τη CVC, το Μυτιληναίο, το Λάτση, τον Περιστέρη, το Βαρδινογιάννη.

Και μιας και μίλησα για την κυρία Λαγκάρντ και για τη Φρανκφούρτη: Στο μεταξύ, εκτός έδρας, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο κ. Μητσοτάκης μάς ξάφνιασε. Έβαλε βέτο, παιδιά. Μία φορά. Δεν έβαλε βέτο ποτέ, δεν άσκησε βέτο για να στηριχτούν οι πολίτες, για να καταργηθεί το χρηματιστήριο ενέργειας, όπως λέμε εμείς της αντιπολίτευσης ή κάποιοι από εμάς, έβαλε βέτο υπέρ του δικαιώματος των εφοπλιστών να μεταφέρουν το πετρέλαιο του Πούτιν. Εφοπλιστές τύπου Αλαφούζου, που μας μηνύει, τύπου Μαρινάκη που δεν μας έχει μηνύσει ακόμη αλλά το σκέφτεται, τύπου άλλων εφοπλιστών του Λονδίνου -όπου καλά κάνουν γιατί είναι πιο έξυπνοι και δεν μιλάνε καθόλου και παραμένουν στην αφάνεια.

Όσο για τους πολλούς εκεί έξω: Όλοι εσείς οι μνημονιακοί που έχετε ψηφίσει τα μνημόνια, ουσιαστικά με αυτήν την κίνηση σας τότε και τη συνεχιζόμενη πολιτική σας σήμερα να μην αμφισβητείτε τις μνημονιακές δεσμεύσεις, έχετε καταδικάσει τους πολίτες σε μια μόνιμη αποτελμάτωση, σε μια μόνιμη αγωνία, για το πώς θα βγάλουν τη βδομάδα, το μήνα και σε μια μόνιμη αναξιοπρέπεια, που οφείλεται 100% σε μια θεσμοθετημένη, πλέον, αισχροκέρδεια.

Παντού και πάντα το καπιταλιστικό κράτος προστατεύει το κεφάλαιο. Έτσι δεν είναι; Όμως, εσείς οι μνημονιακοί το τερματίσατε. Θεσμοθετήσατε τη λεηλασία πάμπλουτων προσοδοκυνηγών που δεν είναι καν καπιταλιστές. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ που φτιάξατε, αυτή η αγορά για τα κόκκινα δάνεια των αρπακτικών ταμείων, αυτό ξεφεύγει ακόμα και τα όρια της εκμετάλλευσης της καπιταλιστικής. Πρόκειται για μία απλούστατη υπεξαίρεση ιδιωτικού πλούτου που φεύγει κατευθείαν για τα Cayman Islands. Αυτό κάνατε. Οι «Πάτσηδες»; Ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Τα εξιλαστήρια θύματα. Το χρηματιστήριο ενέργειας που στήσατε, εσείς του ΣΥΡΙΖΑ, τι είναι; Είναι ένα καφενείο των πέντε γνωστών ολιγαρχών -να μην πω πάλι τα ονόματά τους, σας έχω κουράσει με αυτά, το έχουν ακούσει αρκετές φορές το όνομά τους από τα χείλη μας- μαζί με τη CVC.

Οι πολίτες έτσι καταδικάζονται στην αναξιοπρέπεια και στην εξάρτηση από servicers, από τη μια μεριά και από παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας. Καταδικάζονται στη ρευστοποίηση των σπιτιών και των μαγαζιών τους, στη ρευστοποίηση της εργασίας τους.

Τι γίνεται στη ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ στη Θεσσαλονίκη; Απολύουν εργαζόμενους για να τους ξαναπροσλάβουν με λιγότερους μισθούς και χωρίς καμία απολύτως κάλυψη. Αυτό γίνεται.

Το ίδιο γίνεται στα νοσοκομεία, με τους δέσμιους, πλέον, ομήρους, με τις στρατιές των επικουρικών που προσλαμβάνετε. Το ίδιο γίνεται στο μετρό. Το ίδιο γίνεται παντού.

Και αφού έχετε καταδικάσει τους πολίτες στην αναξιοπρέπεια και στην ανασφάλεια, αφού τους ρίξατε στην αρένα της αισχροκέρδειας, όπως οι Ρωμαίοι έριξαν τους χριστιανούς στα λιοντάρια, τώρα τους δίνετε και κατιτίς όποτε σας καπνίσει. Σαν τον ηγεμόνα ο κ. Μητσοτάκης πετάει και ένα καρβέλι στους υποτακτικούς, έτσι, για να τους καθησυχάζει.

Επιδίδεστε με πάθος στον επιδοματικό λαϊκισμό που ενίοτε -όπως και με τα 600 ευρώ- γίνεται και ρατσιστικός επιδοματικός κατασταλτικός λαϊκισμός.

Και να ήταν μόνο αυτό. Τους προσβάλλετε με φιλοδωρήματα, τα οποία -ακόμα και οι αστυνομικοί που θα πάρουν τα 600- θα αναγκαστούν κάποια στιγμή να τα δώσουν σε ιδιώτες γιατρούς, γιατί φροντίσατε το περιφερειακό κέντρο υγείας να μην έχει γιατρό, φροντίσατε το δημόσιο νοσοκομείο να καταρρέει υπό την καθοδήγηση Υπουργών του ΛΑΟΣ, του κ. Βορίδη πρώτα, σήμερα του κυρίου Πλεύρη, φροντίσατε το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο πανεπιστήμιο να το συρρικνώνει με δική σας εντολή μια ιδεοληπτική Υπουργός Παιδείας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως στη φύση, όπου η ενέργεια δεν γεννιέται από το πουθενά, ούτε εξαφανίζεται, απλά αλλάζει μορφές, έτσι και σε μια καπιταλιστική οικονομία είναι αδύνατο ένα μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα, σαν αυτό που είχαμε το 2022, να μειώνει το χρέος, εκτός εάν συμβαίνει κάτι άλλο, το οποίο δεν φαίνεται πάνω από την επιφάνεια.

Συνειδητοποιείτε ότι είστε η μοναδική Κυβέρνηση που καταφέρατε με μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, πρωτογενές έλλειμμα, να μειώσετε σημαντικά –είναι αλήθεια- το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ; Θαύμα ήταν αυτό, κύριε Σταϊκούρα; Αριστεία; Όχι, βέβαια, λεηλασία ήταν! Πετύχατε να μειώσετε το ποσοστό δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ καταχρεώνοντας και καταληστεύοντας το λαό, τους πολίτες, την πλειοψηφία.

Όπως ακριβώς στη φύση, όταν ένα αυτοκίνητο πέφτει σε έναν τοίχο, μετατρέπεται η κινητική του ενέργεια σε θερμική ενέργεια, γι’ αυτό παίρνει και φωτιά ενίοτε, έτσι και με την οικονομία μας. Από τότε που πέσαμε στον τοίχο του πληθωρισμού, το αβάσταχτο δημόσιο χρέος μετατρέπεται σε ακόμα πιο αβάσταχτο ιδιωτικό χρέος, το οποίο αμέσως το αγοράζουν τα αρπακτικά ταμεία και με δημόσια εγγύηση, με εγγύηση του δημοσίου, κερδίζουν κι άλλο εις βάρος των κορόιδων εκεί έξω.

Και τώρα, μια ανάσα πριν από τις εκλογές, έρχεστε να κάνετε το μαύρο-άσπρο, με έναν προϋπολογισμό που, παρά το γεγονός ότι δεν γράφτηκε για να εφαρμοστεί, αλλά για να ωραιοποιήσει την ασχήμια του υπαρκτού μητσοτακισμού, καταφέρνει αυτός ο προϋπολογισμός να κωδικοποιεί το ταξικό μίσος της «Μητσοτάκης Α.Ε.» απέναντι σε κάθε δημόσιο αγαθό που δεν έχει καταπατηθεί. Μειώνετε τις δημόσιες δαπάνες για κάθε σοβαρό δημόσιο αγαθό. Είναι το ταξικό σας μίσος σε κάθε προστασία εργαζόμενου που δεν έχει ακυρωθεί, σε κάθε οικολογική αξία που δεν έχει τσιμεντοποιηθεί, σε κάθε νέο ή νέα που δεν έχει υποταχθεί στη φαυλότητα των μετόχων της «Μητσοτάκης Α.Ε.».

Είμαστε σε μια ιστορική συγκυρία, που το ευρωπαϊκό οικονομικό μοντέλο κατέρρευσε, ιδίως το γερμανικό, που οι συνάνθρωποί μας εκεί έξω πλημμυρίζουν από οργή απέναντι στα θεσμικά αρπακτικά που τους πνίγουν, που βιοτεχνίες και βιομηχανίες είτε έχουν κλείσει είτε ετοιμάζονται να κλείσουν, λόγω της ΔΕΗ-STC, που τα δημόσια νοσοκομεία φθίνουν, την ώρα που η ίδια η STC αγόρασε όλα τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία αλλά και την Εθνική Ασφαλιστική που τα χρηματοδοτεί. Tην ώρα που τα δημόσια σχολεία και τα πανεπιστήμια φθίνουν, αυτή τη στιγμή, σε αυτή την ιστορική συγκυρία, ο απερχόμενος Πρωθυπουργός είμαι σίγουρος ότι στην αποψινή του ομιλία θα κινηθεί στη σφαίρα της δικής του παράλληλης πραγματικότητας. Όμως, περιμένω με ενδιαφέρον τις ομιλίες των υπόλοιπων πολιτικών Αρχηγών, ιδίως των Προέδρων των άλλων δύο κομμάτων εξουσίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Αναρωτιέμαι: Θα τιμήσουν σήμερα το λαό λέγοντάς του την αλήθεια ή για άλλη μια φορά θα συνεχίσετε το παραμύθι ότι εάν ήσασταν εσείς στα πράγματα, η Ελλάδα θα πέταγε, χωρίς ρήξη με τη θεσμοθετημένη από την τρόικα -εκ μέρους της ολιγαρχίας δίχως σύνορα- ολιγαρχία, της θεσμοθετημένης λεηλασίας των ανθρώπων και της φύσης αυτής της χώρας;

The post Αποδομώντας το αφήγημα της ολιγαρχίας για το 2022/3 – Βουλή appeared first on Yanis Varoufakis.

00:00 Highlights

01:55 Who is Yanis

05:34 Financial crisis & recession

20:06 Revolutionary changes

22:04 European Right

30:22 European Left

37:15 Academics and economics.

The post Crisis, Recession, the Left & the state of economics – INDIA & GLOBAL LEFT podcast appeared first on Yanis Varoufakis.

The post Europe, the War in Ukraine, Technofeudalism & the challenges ahead – at the 2022 Global Investment Forum appeared first on Yanis Varoufakis.

Yanis Varoufakis tried to rescue Greece from the austerity imposed by the liberal establishment. Then he wanted to rescue the whole EU. Now the motorbike-riding, leather jacket-wearing former Greek finance minister has turned his attention to Italy. “If ever there was a moment it is now,” the economist told POLITICO in an interview to mark the Italian launch of his pan-European political party, Mera25.

The radical-left party was launched in the incongruously grand surroundings of the former Roman Aquarium, a 19th century exhibition space and cultural center, with cameos by Mera25’s celebrity backers Pink Floyd’s Roger Waters and composer Brian Eno, who dialed in by video link.

As part of the leftist Syriza-led Greek government in 2015, Varoufakis battled the so-called troika and Europe-imposed austerity. While the Greek government eventually capitulated, Varoufakis quit government and founded a cross-border far-left political movement. As well as Waters and Eno, supporters include activist Julian Assange, film-maker Ken Loach, philosopher Noam Chomsky and Pamela Anderson of Baywatch fame.

Varoufakis clearly relishes the star-studded connections. “I just received [Eno’s] latest album with a dedication for me,” he reveals.

You might expect a self-styled “erratic Marxist” to be dismayed by the recent elections in Italy, which returned a government led by Giorgia Meloni of the far-right Brothers of Italy. But while he expresses concern for the possible ramification for minorities, Varoufakis reckons the result shows that the time to radically rethink Europe’s political and economic system has arrived.

The vote shows that Italian voters, rejecting decades of center left and center right governments that have accepted “soul-crushing” EU policies and structures that kept Italy down, are willing to try anything, he claims.

But as Meloni too has made what Varoufakis terms “a Faustian pact” with the establishment, signaling that she will work with Europe and be loyal to NATO, in order to gain power, she will inevitably be unable to keep her electoral promises, he argues. The resulting vacuum “will create space for a transnational progressive party offering something completely different,” in the heart of Europe.

The need for transnational politics is demonstrated by the global nature of recent crises.

“The debt crisis, banking crisis, climate crisis, geopolitical, energy, war, health,” Varoufakis says. “None of this can be sorted out at national state level.”

Mera25’s policies, decided by its 150,000 members in a Europe-wide ballot, include a federal EU republic and replacing energy markets with a common green grid.

If Varoufakis had his way NATO would be dead and buried. “[It] has no business existing. It is an affront to the idea of the European Union to designate our security to a foreign power with antithetical interests to our own,” he says.

Instead, Europe should be responsible for its own defense, with its own military, he insists. Until Europe abandons NATO “we will be completely subservient to the interests of the U.S.”

Sending more arms to Ukraine is “the definition of madness” and sanctions “are a joke,” he said. Russia’s war-chest, buoyed by high energy prices, has only grown since the invasion of Ukraine. “If you want to massage your conscience for moral reasons I can understand that, but sanctions are not working and will never work.”

As much as Italians are unlikely to see the need for yet another radical left party, Varoufakis’ views could resonate with a part of the Italian electorate. A majority of Italians oppose sending arms to Ukraine, and sanctions, a position that is likely to find further support as energy costs fuel resentment over the winter.

Varoufakis acknowledges that Mera25 hasn’t yet taken off.

He says that his initial run at cross-border politics, a movement intended to unite existing progressive forces, called Diem 25, failed, because of the fragmented, parochial nature of the left. Months spent trying to unite the Italian left ahead of the 2019 European elections, made him lose the will to live, he said. After a year and a half of failure he decided to focus on a party that would run in elections instead.

It narrowly missed being elected to the European Parliament in Germany, but counts its entry into the Greek parliament as a win, especially as the party has been “attacked brutally” by former comrades in the left-wing Syriza party. “They tried to eradicate us as we were spoiling the broth for them.”

Varoufakis reflects: “By no means are we successful but we have to start somewhere … We are not trying so much to maximize votes but to start a conversation. … We want to demonstrate what transnational politics looks like.”

For the POLITICO.EU site please click here.

The post Greece’s Varoufakis brings his anti-establishment party to Italy – POLITICO appeared first on Yanis Varoufakis.

The post Summing up my take on crypto, followed by a live debate appeared first on Yanis Varoufakis.

The post The Techno-Feudal Method to Musk’s Twitter Madness – Project Syndicate op-ed appeared first on Yanis Varoufakis.

Αμέσως μόλις εξαγόρασε το Twitter και αυτοανακηρύχθηκε σε Chief Twit, ο Elon Musk δήλωσε πως δεσμεύεται να προστατεύσει τη φύση της πλατφόρμας ως μια «δημόσια πλατεία» όπου συζητούνται τα πάντα. Ήταν μια έξυπνη τακτική γιατί απέσπασε επιτυχώς την προσοχή του κοινού από τις πραγματικές του προθέσεις.

The post Το Twitter ως το εισιτήριο του Elon Musk στο Πάνθεον της Τεχνοφεουδαρχίας – 247 News appeared first on Yanis Varoufakis.

The post Γιατί απαιτούμε την άρση της ασυλίας μας κόντρα σε ολιγάρχες τύπου Αλαφούζου appeared first on Yanis Varoufakis.

The post Στο Κόκκινο 105,5 συζητώντας για την προοδευτική διακυβέρνηση appeared first on Yanis Varoufakis.

The post Μια εφ’ όλης της ύλης και της πολιτικής & οικονομική συγκυρίας συζήτηση στο “Ναυτεμπορική TV” appeared first on Yanis Varoufakis.